?Fuar deyince, Türkiye'de uzun yıllar boyunca İzmir Fuarı anlaşıldı. Kültürpark'ta her yaz düzenlenen İzmir Enternasyonal Fuarı, 1950'lerden 1980'lere uzanan zaman kesitinde, memleketin en önemli kültür olaylarından biriydi. Hâlâ da hayatta, fakat o altın çağındaki parıltısından uzak. Fuar'ın 2015'te yeni yerine taşınmasıyla, Kültürpark mekânının ise sonu gelmiş oldu. Elinizdeki kitap, İzmir Fuarı'nın uzun hatırasıyla çok katmanlı, çok yönlü bir yüzleşme denemesi. İzmir Fuarı, nasıl bir modernlik ve ulusal

Desem ki Dünyanın merkezi, bir Batı Asya, Ortadoğu, Mezopotamya, Doğu Akdeniz, Türkiye, Kürdistan, Güneydoğu Anadolu, Dicle, OHAL kenti olan Diyarbakırda, bir gecekondu şehri olan Bağlarda, tren garı ile Göçmenler Caddesinin kesiştiği noktadaki Şeytan Pazarıdır İnanmazsan ölç de bak! Mehmet Atlı, kozmopolit bir geleneksel şehirden bir Cumhuriyet taşrasına dönüşerek yıldızı sönen, son dönemde ise metropolleşen ve yeni kimlikler edinerek yıldızı yeniden parlayan Diyarbakırın çehrelerini anlatıyor. Mimar gözüy

Karadenizliyle Lazı aynı şey saymak, Kara denizliler hakkındaki klişelerin ve yanılgıların en bilineni. Karadenizli klişesinin üzerini örttüğü, Karadenizin resmî tarihinin unutturduğu daha neler var Karadenizin Kaybolan Kimliği, birçok boyutuyla, Karadenizin yitik çehrelerinin izini sürüyor. Lazlar ve Hemşinliler, etno-kültürel ve dinsel kimlik krizleri Çok kültürlülüğün mirası... Hafızanın ve unutmanın, unutturmanın izleri, bedelleri... Bu mirasın, bu izlerin, bu bedellerin Ordulu bir Ermeni bakırcı ust

Sayfiye, vaatlerle, ümitlerle dolu bir kelime. Yıl boyu özlemi çekilen bir zaman: sayfiye hayatı. Ömür boyu uğruna didinilen hayal: sayfiyede bir yer. Osmanlıdan günümüze, adım adım, Türkiyede sayfiye kültürünün gelişmesinin tarihi... Edebiyatta sayfiyenin sıcaklığı ve serinliği... Türlü çeşitli sayfiye mekânları: Devletin sayfiyesi/Sayfiyedeki başkent: Yalova... Turizmin eski yıldızı Erdek, yeni yıldızı Belek... Yavaşlığın huzuru: Bozcaada... Diyarbakırlıların sayfiyesi: Hazar Gölü... Karadeniz sayfiyesi:

Her şehirde varlar: Kenarda yaşayanlar... Türlü türlü: Kenara itilenler var, mecburiyetten kenara çekilenler var, bile isteye kenara kayanlar var.Kenarın Kitabı, şehirlerin kentsel sahnesinin kenarlarına bakıyor. Kentsel dönüşümün gözden ıraklaştırılan sahne arkalarına bakıyor.Seyyar satıcılar... Kenar mahallelerin ve Allah'ın unuttuğu yerlere kurulan TOKİ konutlarının kadınları... Çinçin gibi namlı mahallelerin suçlulukla damgalanmış çocukları... Markalaşma peşindeki kentsel turizmin ayak altından çekilsin

Fatih Sultan Mehmed gemilerini Karadan yürüttü ya Deniz kaçkını bir ulusun Çocuklarıyız biz o gün bugün Toprakçıl bir çapadır Denizyollarının arması bile Ama dilimizde yine de en ürpertili kelime deniz CEMAL SÜREYA Üç tarafı denizlerle çevrili ülkemiz sözü, genellikle sıkıcı bir ders kitabı nakaratından ibaret kalıyor veya jeopolitik koz olarak anılıyor. Bereket versin, o üç denize -aslında bütün denizlere- tutkuyla bakanlar, o denizlerle kucaklaşan gemilere, vapurlara, teknelere vurgun olanlar da var! İske

Hemşinliler, geçtiğimiz yüzyıl dönümünde ekmek parası kazanmak için Rusya gurbetine gittiler. Orada, ekmek ve pasta yapmayı öğrendiler. Hem de çok iyi öğrendiler. Bizzat Rusya´da nam salacak, İran´da, Polonya´da muteber pastaneler açacak kadar. Sonra, Hemşinliler fırıncılığı, pastacılığı bütün Türkiye´ye taşıdılar. Memleketin hem büyük kentlerinde hem taşrasında pastaneler açtılar; pek çok yerde, oranın ilk pastanesiydi bunlar Uğur Biryol´un sözlü tarih çalışmasına dayanan kitabı, bu uzun mu uzun göç hikâye

Türkiye, etno-kültürel bileşimi bakımından bir mozaik ise eğer, onun en nadide parçalarından birinin Hatay olduğuna kuşku yok. Biraz romantizmle, Hataylılık kültüründen, kimliğinden söz edebiliriz. Farklı dinlerden ve etnik kökenlerden insanlar, Hatay`da birarada yaşıyorlar. Kimi gerilimlerle, ayrışmalarla... ama neticede şu veya bu şekilde birarada yaşıyorlar...

Diyarbakır; harcı, acı ve hüzünle karılmış ama umudu her zaman diri tutmuş, edebi kent... Diyarbakır; bedeninde derin yaralar açılmış yaralı kent.. Diyarbakır; ahir zamanlardan bu yana, zamanın ve insanın sayılamayacak kadar çok musibet ve felaketine karşı durabilmiş, dayanabilmiş bir kent. Bir erdemli yürek. Diyarbakır; acısı, hüznü ve umudu henüz yeterince seslendirilmemiş kent... Romancı Mehmed Uzun, böyle anlatıyor Diyarbakır`ın sessizliğini ve onun ardındaki yaşam zenginliğini. Bu kitapla Şeyhmus Diken

Karardi Karadeniz, sardı dört yanumuzi/ Bu gaybana sevdaluk, alacak canumuzi Hasan Tunçun meşhur türküsü böyle söyler... Bu kitap, kararan Karadenizin mâkus yakın tarihine bakıyor: Ekonomik çöküntü, yoksullaşma, çay tarımının sorunları, göç ve nüfus kaybı, milliyetçi feveran, kent kültürünün aşınması, sosyal gerileme, kültürel asimilasyon, sahil yolunun ve hidroelektrik santrallerinin yol açtığı tahribat, Nataşalar ve kadın-erkek ilişkilerinde kriz ve tabii Trabzonsporun bir türlü şampiyon olamaması Ama büs

Bu kitap eski Burma, bugünkü Myanmarn ve birazda Laosun parçası Luang Prabangın değişime karşı koyan doğal ve kültürel ortamında,insanları ve yaşamlarını yalnızca fotoğraflarla anlatmayı amaçlıyor. Sözü görüntülere bırakarak...

Büyük yazar Orhan Kemal, Antep denince aklına her şeyden önce kırmızı ve yeşilin geldiğini yazmış: Toprağı kıpkırmızı, üstündeki bitki yemyeşil Onunla beraber tabii fıstık gelirmiş aklına siyah üzüm cartlak kebabı, sarımsak kebabı rakı, şarap Ve tabii Gazi adını getiren kahramanlık Çağrışımları, imgeleri, mitleri bol, renkli bir yer Antep. Mehmet Nuri Gültekinin hazırladığı elinizdeki derleme, Antepin çok renkli, çok cepheli kimliğinin hakkını veriyor: Antep imgesinin zaman içindeki seyrine bakıyor, Karayıl

Ankara`nın, Cumhuriyet Türkiyesi`nin başkenti olarak yeniden kuruluşu, tutkularla ve sancılarla yüklü bir süreçti. Yeni Türk ulusunun inşasının söylemsel modeli ve bir nevi sergi mekanı idi, Ankara. Halkı vatandaşa dönüştürme projesinin, Batılılaşma, modernleşme, medenileşme ülkülerinin sosyal şantiyesi idi... Bu kitap, bozkır kasabasından başkent yaratma mitolojisinin ulus-devlet kuruluşundaki işlevine ilişkin bir kuramsal analiz çerçevesinde, bu mitolojinin berisindeki çelişkileri, sosyopsikolojik çalkan

Bir eski öyküdür bileceksiniz Masallardan kalmıştır Dersim Ülkemin ortasında gizli Yanık bir türküdür Dersim Yıl otuz sekizdi dağlarda İri ceviz ağaçları ve atım vardı Belki bir gökyüzü savaşçısıydım Bir arpa ekmeği kadar sıcaktı Toprağım, karım ve çocuklarım Oysa soğuk bir kuştur Parıldar süngü Bana niçin uzaksın düşündün mü? Kurda kuşa dostluğumu düşündün mü? Bu sularda ölüm bile güzel Sen hiç kurşunların anlamını düşündün mü? Yıl otuz sekizdi dağlarda İri ceviz ağaçları ve atım vardı Güneş ve sular ülkes

Ankara`nın, başkent kimliğini ve ondan öte Cumhuriyet`i, ulus-devleti simgeleyen üç meydan: Kızılay - Ulus - Sıhhiye... 1950`lere dek, Cumhuriyet`in kamusal mekanları idi bu meydanlar... Sonra, gitgide, bir yandan trafik kavşağına dönüştürülerek depolitize edildiler, bir yandan da öngörülmemiş, ya da istenmeyen bir çoğulculuğa alan açtılar. Ve Ankara`nın, kalabalıklara evsahipliği yapan bir başka kamusal mekanı: Yüksek Caddesi yaya bölgesi... Kentsel gündelik hayatın asli bir unsuru olan, kamusal bir mekand

Adana, hiçbir zaman herhangi bir vilâyet olmadı. Kendine mahsus ve ´dik´ti. ´Esprisi´ olan bir yerdi. Tantanası olan bir yerdi. Behçet Çelik elinizdeki kitabın Sunuş´unda belirtiyor; Adana´yı çağrıştıran öyle çok imge var ki: Sıcak, pamuk, portakal, pamuk işçileri, tekstil, kebap, şalgam, kabadayılık, küfür, edebiyat... Veya, Can Kozanoğlu´nun ´dışardaki´ Adanalı karikatürü hakkında söyledikleri: Zengin, kaba, küfürcü, kavgacı, âlemci, eğlenceli, erkek Adana´ya Kar Yağmış / Kar Altında Gül Varmış Bu kitap,

Ümraniye, araştırmayı zahmet olarak görmeyen bir anlayışın ürünü; geniş çaplı bir alan araştırmasının bulgularına dayanan bir kitap. Ümraniye: Gecekondulaşma, iç göç, kentlilik, yerellik, hemşehri dayanışması, arazi mafyası gibi olguların, tipik parçalar üzerinden özgün bir bütün oluşturduğu yeni memleket... Kimi daha zengin kimi daha yoksul mahalleleriyle; kimi daha sosyal kimi daha yalnız haneleriyle; kimi daha güçlü kimi daha bitkin insanlarıyla bir kent-kondu...

Taşra: Darlık, boğuntu, kasvet, tekdüzelik, kenarda kalmışlık, gerilik, bağnazlık, kavrukluk, güdüklük... Taşra: Saflık, samimiyet, sıcaklık, sahicilik-otantiklik, sükûnet, asûdelik... Buna benzer olumlu-olumsuz klişelerle anılır taşra. Peki o klişelerin ötesinde ne var? Taşraya bu gözle bakmayı, taşra gerçekliğini ve taşra imgesini sorgulamayı deneyen yazılar var bu kitapta. Özellikle de Türkiyedeki taşra deneyimlerine bakan yazılar: Taşrada okur-yazar olma, kadın olma, solcu olma hallerine... Edebiyatta

Ankara´nın, Türkiye´de modern kentleşmenin vitrini olarak tanzim edilmesinin üzerinden on yıllar geçti. Vitrin eskidi, kıyafetler epridi, dekor yıprandı, mankenlerin kolu bacağı koptu. Funda Şenol Cantek´in derlemesi, Ankara´nın heyecanlı modernleşme tarihi içinde ´düşkünleşmesi´ hakkında bir kitap. Bu sürecin, belirli mahallelerde, mekânlarda kendine mahsus çehrelere bürünen değişik tarihsel uğrakları ve görünümleri hakkında... 19. yüzyıl Ankara´sında mahalleler ve gündelik yaşam (Zeliha Etöz) 1957 sel fe

Tanpınar`ın söyleyişiyle, bir iç kale, bütün ümitlerin kendisinde toplandığı son sığınaktır. Ankara Kalesi, Ankara`da şehir ruhunun kurtarılabileceği yerdir; şehrin zulasıdır... Ankara Kalesi hakkında, tıpkı kalenin kendisi gibi dağınık, karmaşa içinde bir kitap, elinizdeki! Boy boy, çeşit çeşit yazılardan oluşuyor. Güven Tunç ve Figen Özbay, kaderlerini kaleyle birlikte düşünen insanları, Kalenin Bekçilerini anlattılar. Fotoğraflarla, imgelerle ve kendi kısacık sözleriyle... Akın Atauz, kalenin -genelli