Çocukluğumdan beridir kırk yıldır okuyup yazsam da düşünce ve edebiyat dünyasına yirmi yıl önce hece şiiri ve türkülerle dalmıştım. Tarifi zor duygulardı. Zihnimin farklı düşüncelere daldığını, yüreğimin hopladığını hissediyordum. Anadolu'nun farklı kültürel motifleri, ozanların haklı haykırışları beni derinden etkilemişti. Türkü sevdası beni hece şiiri ile tanıştırdı. Bu alanda teknik ve edebi bilgiler okudum, ustalardan ders aldım. Derken türkü dünyasının etkisi beni de hece şairi (Ozan) yapmıştı artık. Y

Öğrencilik yılları özellikle üniversite insan yaşamında ayrı bir yer tutar. Ergenlikten çıkıştır, coşkudur, başkaldırıdır, duygu yoğunluğudur, hüzündür... Tüm bu duygu salınımlarını ODTÜ'de yaşarsan bir başka heyecana dönüşür. Kimi zaman 3. Yurt'ta (Koç Yurdu) final sınavları zamanında Pink Floyd'dan "The Wall" dinlerken, kimi zaman Devrim Stadı'nda geceleri koşarken, kimi zaman da İşletme-Mimarlık anfisinde iken yaşanmış heyecanları dizelere dökmeye çalıştım. Yaşam tüm hızıyla akarken ruhumuz gençleşir,

Vatanı kalbi, kalbi mülteci olan; Mülteci düşler içinde yaşam yolunda adım adım ilerleyen ben miyim?

YAŞAMA TUTUNMA SAATLERİ Bir özlemin çılgınlığıydı Uçarı günlerin getirdiği Gençliğin umarsız deliliklerinde Sevdanın yaşama uzanan elleri. Yağmurlu günün buğusuydu perdemiz; Aşka tutunduğumuz saatlerdi Kimsenin fark etmediği O günün günahkâr, deli sevişmeleri.

"Tüylerin nerede?" dedim, "Zaman uçurdu," dedi. -Marcel Khalife

Karanlıklar çıkarken aydınlığa, kimi zaman tutuşturucusu olursun umut yangınlarının, kimi zaman da har ateşlerde yananı. Korkuyorsan! Yakamıyorsan eğer yüreğini bir meşale gibi aydınlıklar uğruna uzaklaştıkça uzaklaşırsın hayal ettiğin yarınlara. Unutulmuş ise hayallerin, Geç kalmışlığın çıkmazında daraltılmış ise sokakların, Uzak düşmüş duygu kırıntılarının sıralı sırasız ifadesi ile cılızlaşır Seni sen olmaktan uzaklaştıranlara savurduğun yumrukların. Ama ne olursa olsun yine de atabileceğin bir yumruğun.

Dostun Gözyaşı Vardığım meyhane ahşap yapıdan Eğilerek girdim zar zor kapıdan Çağırdı dostun biri beni sapadan Gel gel diye sallıyordu elini Eğildim kulağına sordum halini Uzattı kadehe hemen elini Anlattı başına bir bir geleni Görmeliydin gözlerinin selini Beni bu hallere koyan var dedi Kim diye sorunca zalim yâr dedi Çekilmez dedim de ölüm kâr dedi Görmeliydin o titreyen elini Silkinir gibi oldu yerinden Sustu, sigarayı çekti derinden Belli ki çok şey geçmiş serinden Bir görmeliydiniz garip halini Hü

''Ortadan sessizce kaybolunca anlıyor insan; Sesinin kime ne kadar duyulduğunu. Bir kapı varsa giderken muhakkak çarpılmalı; Ağızda biriken kötü sözlerin hepsi söylenmeli. Ne kadar gürültü yaparsan; Hayatın geri kalanında o kadar yankısı olur varoluşunun... ''

Aziz Dostlarım, Toplumumuzda şiir, insanlara tesiri bakımından önemini devam ettirmektedir. Şiir ne hayatta ikinci sıraya itilebilir ne de insan hayatından çıkarılabilir. Şiire saygı ve hayranlık kalpleri alevlendirmektedir. Kendi sahasındaki mevcut boşluğu bir ölçüde de olsa dolduracağını umduğum bu mütevazi çalışmanın, sevgili gençlerimize başta olmak üzere, insanımıza faydalar sağlayacağı inancını taşımaktan mutluyum. Bu eserin neşriyle Türk insanının iştiyakını tatmin etmiş olmak da ayrı bir mazhariyet

Kızgın ve kırgınım; "Biz üzerine, Sen üzerine, Ben üzerine..." Sevgi koşar adım uzaklaşırken, onu o yapan ne varsa düşürüyor ardından. Yükü hafifledikçe hızlanıyor, giderek uzaklaşıyor. Ve biz ellerimizle, kulaklarımızla, gözlerimizle buna şahit olurken "Affedersiniz bir şey düşürdünüz" diyebilecek kadar güç bulamıyoruz. Bakıyoruz ardı sıra. Yorulmuşuz, dalgınız, unutmuşuz. Bir yerlerde duracağını ve yetişeceğimizi düşünüyoruz; oysa yetiştiğimizde ölmüş olacak belki. İşte o zaman sadece boş bir tabutu omuz

Yalnızlık birçok şey ifade eder. Kimi için özgürlük, kimi için de acıyı. Dökülen her gözyaşı çaresizliğin resmidir. Asla bir ressam gerektirmez o çünkü tek başınasındır.

SEVDİĞİMİ ANLA SEN Mİ BULDUN BENİ BEN Mİ KEŞFETTİM O GÜZEL GÖZLERİ ÇOK GEÇ FARK ETTİM BEDENİMİ SARDI TATLI DUYGULAR AŞK DEDİKLERİ ŞEY BU MU SEVGİLİM SENSİZ SABAHLARI NEŞEM KAÇIYOR SEVGİNLE YÜREĞİM DOLUP TAŞIYOR AŞKIMIZ BİTTİĞİ YERDEN BAŞLIYOR KARASEVDA BU MU SÖYLE SEVGİLİM KALBİMİ SÖKÜP DE ALSAN CANIMDAN SENİ UNUTMAMI ÇIKART AKLINDAN SEVDİĞİMİ ANLA YAZDIKLARIMDAN AŞK DEDİKLERİ ŞEY BU MU SEVGİLİM Meryem Şahin

"Eline batan bir iğne kanatır, kanını gördüğümde bunu kanıtlarsın, Peki; acısını hissedemiyor, kanını göremiyorsam, bana acını nasıl kanıtlarsın? O var... Bu bir gerçek! Tek sorun hissedememek, hissiyat bu kadar önemli demek!" Kamran Karasu Doğru düşünen toplumların, yanlış düşündüğünü sanıp buna aldanmak, başarısız olduklarını düşünmek ahmaklıktır. Yanlış felsefeli olan toplumların geleceği ise hüsrandır. Şimdi güçlü göründüklerine bakmayın... Bekleyin!.. Doğru düşünme yetisini kazanmış toplumları, ya

Tamamlanabilmek istiyor bazen insan. Her sabah mutlu hissedebilmek için sebep arıyor. Evet ne mutlu bize ki sevdiklerimiz yanımızda lakin bazen dediğim gibi kendini değerli hissetmek istiyor. Çevresine imrenerek bakarak "ya ben neyi eksik yapıyorum, benim de hakkım değil mi mutluluk?" diye düşünüyor haliyle. Gece çöküp hüzün bastırınca yoklamaya başlıyor yalnızlık her bir zerreni. Çokça zaman dua ediyorsun belki kendin için, onun için. Belki de kendinden önce onun için dua ediyorsun. Onun mutlu olduğunu

Mavi Dağlar Mavi dağların ardı neden karlı? Neden ceylan tek gezer o dağlarda? Kuşlar, Kurt pençesinden uzak kaçar da... Yamacı yeşil! Uzaktan göz aldatır. Endamı yürek burkar, Kan ağlatır... Ama; Göğü mavi, dumanı beyaz... Bu gerçeği aklına yaz! Rüzgarından korkarım, Esintisi hiddetli O mavi dağların... Yazı başka... Baharı başka... Kışı hep aynı dağların...

Ben derim ki; Binbir bitkinin harman tozunu, İlk yağmur damlasındaki toprak kokusunu, Ağustosböceğinin hüzünlü cızırtısını, Pepug kuşunun dertli feryadını, Horoz ötüşü, yusuf kuşunun ağıdını, Kır çiçeklerini, laleyi, nergisi, Görebilseydim karlı dağın ardını, Uçan kuşun yuvasını, Derelerdeki su şırıltısını, Yağmurun yapraklardaki parıltısını, Lapa lapa yağan karı Ve yiğit insanların türküsünü...

Hem balımsın hem arımsın Sensiz hayat olmuyor can Hem canımsın hem karımsın Sensiz hayat olmuyor can. Sen olmazsan ben ölürüm Çıkmaz yolda hep yürürüm Şu dünyayı çift görürüm Sensiz hayat olmuyor can. Sana öyle alışmışım Tatlı suya karışmışım Bir amaca çalışmışım Sensiz hayat olmuyor can. Benim için bir pınarsın Sevgi dolu gür akarsın Her gün yüzüme bakarsın Sensiz hayat olmuyor can. Gözenin kaynağı sensin Bazen üzgün bazen şensin Sevgi acıları yensin Sensiz hayat olmuyor can. Sen evde gül dengesin Gön

Dile geldi kalpten, Döküldü kelimeler Canlar, Yoluma eşlik edenler. Bu yola hoşgeldiniz! Aşka yürüyenler...

Son Vapur da Gitti Anne Son vapur da gitti anne Geride boşlukta sallanan bir el Ve yükü ağır bir yürekle kalakaldım... Şimdi günler ağır Geceler uzun bir yol Ve hayatın olmazsa olmazı maskem Ve öncesi sonrası belirsiz roller Mecburi tebessümler Dilimde eski plaklardan kalma Göğsüme taş gibi oturan şarkılarla Damağımda tuzu kalmışken Erik bahçelerinin Yeniden koluna dolanıp yarınların Yol almalıyım Daha kaç düşten sonra yığılır Düşer kalırım umudun koynuna bilinmez Bir bilmece gibi hayat Sorunlar

Özenle seçilmiş yalın sözcükleri ile az söyleyip çok anlatan bir tarzı benimseyen Deniz kardeşim, anlar ile kendi yaşam yolculuğuna davet ediyor bizleri. Arif Keskiner Bu herhangi bir şiir kitabı değil. Tam elli yılın yaşanmışlığı, aşkları, kayıpları, yaşamın en şiirsel halleri var her dizesinde. Mutlaka bulursunuz kendinizi içinde, size yazılmış sanırsınız tüm şiirler; bazen bir sincapta ya da incir çekirdeğinde, antika bir saatte, bir teknede, kekik kokusunda, kayalara vuran dalgalarda... Ama illaki bul