Öbür Divan İbrahim Tenekeci Gazete yazılarını kitaplaştırmanın sakıncalarını biliyorum.Fakat ben bu yazıları sadece gazete için yazmadım.Okunduğunda Görülecektir ki, gündemde olanlar değil, gündemimizde olması gerekenler anlatılıyor.

Komik bir tarafı var bu sırrı saklamanın Kuşlar da uçar kanatlanıp içine, Cama yaslanan yanak elbet ağlamak ister Ve kartlar açılınca yüzmeyi bilmeyenler İçin söylenen şarkı Yağmurdur ama diner. Büyükler vardır sonra, mürüvvet denen simyanın Peşinden giden avcı, hep gerisin geriye Bilir ki çiçeğini bir fakire verirse Soldurur onu fakir ama titrer üstüne. Ablalar vardır sonra, aynalardan çıkmayan Boğulur beyaz atlı, mıhlanır göğe turna. Küçükler vardır sonra, ölmek nedir bilmeyen Bırakmazlar bir türlü uyku

"Modern yaşam ölümü unutturur" der Ahmet Hamdi Tanpınar. Bu söz herhalde en çok 1980 sonrası kuşak için geçerli. Sadece ölümü unuttursa iyi, tüm değerleri de yapboz haline getirdi. Popüler kültürün hızlı yayılışı ve modern yaşam tasarımları birçok hayatı ve duyarlılığı kapitalizmin çöp kutularına yuvarladı. Artık neredeyse hemen her şeyin bir "bedeli" ya da "fiyatı" vardı. Bu hızlı yaşamda kendini içlerine hapsedenler İslamcı söylemin tarafında yer alanlardı. Elinizdeki kitap 1990-2000 yılları arasında İ

Önceden söyleyebilecek bir sözüm yok... Söylenmesi gereken ne varsa söylemeye çalıştım. Bu benim gibi biri için çok kolay değil. Bir çırpıda anlatmaya çalıştım her şeyi. Durup düşünürsem anlatmaktan vazgeçebilirdim. Bazı şeyleri, anlatmaktan ötürü de pişman olacağımın farkındayım. İnsan, duygularının apaçık bir biçimde başkalarınca bilinmesini istemez sonuçta. Bir öykü kahramanı olmanın rahatlığına bırakıyorum kendimi... diyen Tarık Tufan'dan samimi bir dille yazılmış öyküler...

Tüfeksiz Hareketler İbrahim Tenekeci Madem şu çiğdemin bir fikri ; şu serçenin özel eşyası ; şu taşın yarına kalma kaygısı yok, Bunların hiçbiri bende de olmasın ... Diye çok düşündüm. Hatta kendimce birtakım kararlar bile aldım.Ama olmuyor .Bir yandan yazdıklarım vasıtasıyla fikir beyan ediyor , bir yandan olmadık şeylerin koleksiyonunu yapıyor, bir yandan da yarına daha fazla kalabilmek için tüm gücümle şiire abanıyorum. Özlediğim veya heves ettiğim dünya ile içinde bulunduğum dünya arasında, kabul etmek

Gözlerin alabildiğine uzakları görebilmeli baktığında. Şehrin her bir köşesini ve her köşesinde başka bir hayata dönüşen gölgeleri farkedebilmeli. Sahici olan ne varsa ve içinde yaşamak adına bir giz taşıyan ne varsa farkedebilmelisin. Böylece zaman senin kollarında uzamalı. Bazen akrebi sımsıkı avuçlarında tutmalısın. Kimi zaman da bir yelkovanın sırtında savaşmalısın ara sokakların içinde. Gözlerin alabildiğine uzakları görebilmeli her baktığında. Gizli akıtılan gözyaşlarının, yarım kalmış hesabı hırsland

Niçin İbrahim Tenekeci'nin şiirlerini okuyoruz? Birincisi, başarılı ve benzersiz bir şair. İkincisi, samimi. Tenekeci, hem sözden taviz vermeyen, hem de ses ve müzikaliteyi önceleyen bir şair. Sürprizli Üç Köpük çıkışından sonra şiir dilini daha da geliştirdi ve işte budur diyebileceğimiz bir ses tonu yakaladı. İyi bir şairin yazdığı iyi bir nesri okuduğunuzda da bu ses tonunu duyarsınız. Elimde şimdi, İbrahim Tenekeci'nin Son Düzlük kitabı var. Şunu rahatlıkla söyleyebiliriz artık: Karşımızda sadece iyi

İstanbul'dan Siirt'e oradan da Eruh'a uzanan bir hikaye... Bir askerlik güncesi tarzında edebiyattan felsefeye, toplum eleştirisinden siyasete bir yolculuk; ama hepsinden önce bir yüksek farkındalık hali... Dostoyevski, Wittgenstein, Ece Ayhan, Kafka, Theodor Adorno, Nietzsche gibi sayısız yol arkadaşıyla çıkılan yolculukta, zamana düşülen notlar ve meşakkatli bir askerlik deneyiminden arda kalan anılarla; yazarın dünyasını keşif Şafaktan Çok Önce. Şafaktan Çok Önce nasıl bir kitap? Eğer kalabalık bir ye

Srebrenitsa: Batı medeniyeti ve BM’nin tarihin çöplüğüne gömüldüğü şehir. Birleşmiş Milletler tarafından Güvenli Bölge ilan edilen Srebrenitsa’da 11 Temmuz 1995´te binlerce insan, BM’nin ve tüm dünyanın gözü önünde Sırplar tarafından katledildi ve yaşadığı yerleri terk etmeye zorlandı. Üstelik Sırp askerlerin konvoyunun benzini Hollandalı askerler tarafından karşılanmıştı. Geriye insanlık tarihinin en büyük utanç tablolarından biri kaldı... Hala tam anlamıyla açıklığa kavuşturulamayan Srebrenitsa katliam

James Joyce'un sözü, aslında birçok yazarın edebiyat etkinliğini, o belli belirsiz türe dahil ediyor: Kingstown İskelesi, dedi Stephen, yalnızca hayal kırıklığına uğramış bir köprü... Bu kitap, hayal kırıklığına uğramış bu köprülerle epey içli dışlı olmuş bir yazarın çalışması. Sulara doğru uzanmış bir tahta iskeleyi, karşı kıyıya doğru uzanırken önü kesilmiş olarak hayal etmek, iskeleye bir hayal izafe etmek, sonra da onun kırıldığını ima etmek... Yazarların çoğunun, bilerek veya bilmeyerek burnunu soktu

Akıl hastanesinde kalan o sarışın, zayıf kız akordeonunu çalarken hep aşkını düşünüyormuş meğer. Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş. Gözlerinden anlamıştım zaten. Başka türlüsü mümkün değil. İnsanın ancak aşkı için şarkı söylerken gözleri bu kadar parlar. Hele bu kadar solgun bir yüzle şarkı söylerken birden değişiveriyorsa Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim. Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor bazen. Bu şehir sustuğunda en çok martılar hüzünlenir. Ben bir şarkıyı arıy

Son peygamber, Yaratıcıdan gelen son kitabı kullara ulaştırdıktan sonra, hangi zamanda yaşarsa yaşasın faniler kendi zamanlarını ahir bildiler. Ahir zamana kaldık diye dertlenen şairin yaşadığı devrin üzerinden yüzyıllar gelip geçti. Kendini bilen her fani zamanını ahir bildi. Hüznüne tebessüm, tebessüme hüzün ekti. Ahir Zaman Gülüşleri, Hikaye merhemdir, usul usul geçer yaraların üstünden diyen sosyolog-hikayeci Fatma Karabıyık Barbarosoğlunun dördüncü hikaye kitabı Çağdaş hikayenin önde gelen isimlerinden

Münib Engin Noyan'ın yıllardır beklenen romanı... ... ve Râbia! Güçlü kurgusu, şaşırtıcı karakterleri ve Münib Engin Noyan'ın kendine has anlatım üslûbuyla tadlanmış Aşk Düşünce Yollara adlı roman üçlemesinin ikinci kitabı olan Hikâye-i Râbiada onun başına gelenleri öğreniyoruz! Tıpkı gönlünün sultânı Bilâl gibi, bu defa Râbia'da savruluyor kaderinin fırtınasında... Hikâye-i Bilâlde yer alan olaylar ve ilişkiler zincirinin bazı halkları çözülürken, onlara yeni halkalar ekleniyor, girift ve alabildiğine

Ebubekir Kurban , satırlara dizdiği kelimelerini Allah'a emanet etmiş bir yazar. Her seferinde kalbinden yola çıkıp dostların,toprağın,gariplerin kalbine dönen, kalplere dokunan bir derviş . Yazar bizi hakikate götürecek sözün kaybolan kıymetini arama telaşıyla,içimizdeki insana ve zamana yapacağımız yolculuk için bir rehber sunuyor. Aşk ve imanın,kalp ve gönlün, yol ve dostun rabıtasına çağıran bir tefekkür kitabı sunuyor bize ; bir zikir,fikir,şükür kitabı. Bitirdiğimizde hayata hayretle bakacağımız, gari

Gün ışığı toplayınca saçlarını toprağın üzerinden, alıp götürür tüm yeşilini Lorca'nın. Gece, melankolinin solgun yüzlü anası, yeşilini serpiştirir yeryüzünün önemsiz sayılan köşelerine. Taşın toprağın hiç bitmeyecek kahrının izlerini örten de, gözler önüne seren de gecenin yeşilidir. Yerin uykuya çekilmeden hemen önce makyajını silerken ortaya çıkan yüzüdür biraz da. Bir aydınlanma anının soluk kesici heyecanını insanın zihnine bir türlü ulaştırmayan, haşin bir yüzleşmede dostun sırta sapladığı hançerin ka

'Düşünmek istemiyordu. Düşündükçe sıkışıyordu. Bir yol arıyordu. Bir patika... bir iz... bu karmaşadan çıkabileceği, sadece bu boğuntudan kurtulmak soluk almak için bir iz arıyordu...' Deneme, araştırma, roman ve senaryo gibi birçok yazı alanında önemli çalışmaları bulunan, özellikle öykü alanında yapmış olduğu çalışmalarla tanınan ve eserlerinin bir kısmı dünya dillerine çevrilen Sadık Yalsızuçanlar, 'Yokbişey' adlı eserinde okuyucuyu, düşüncelerin arasında her gün biraz daha da boğularak yaşayan hiçliğin

MIRILDANMALAR İçimden dedim, beraber yürüyelim olur mu Varsın gemilerimizi taşıyamasın sular Varsın yarı yolda uyuya kalsın Bize gönderilen bahar... İçimden dedim, beraber yürüyelim olur mu Varsın gölgemiz olsun hüzün Dilediği gibi uzatsın can evimize ayaklarını Varsın annemiz olsun tütün Hayat daha sert vursun yumruklarını. İçimden dedim, ilmeği kaçmış bir hayat bizimkisi Nedir alnımızdan öpmek için izimizi süren Kalmış mıdır kalesi düşmüş bir şehrin cazibesi Nedir yalnız bize yakışan bu serüven. Bu serüve

GÜZELLİK UYKUSU İbrahim bey bu gece eve gelmedin Kaç kez açıldı senin için kimdir o penceresi Farkında mısın bilmem Düşmansız yaşamak köreltiyor adamı İnsanı yoruyor başkasının şarkısı İşte bundan dolayı düşmanı püskürtmekten Vazgeçip susuyorum ve tüfeği alnıma Kaş diye çatıyorum. A benim Oğulotu bitmeyen topraklarda Şaşırıp kalan kalbim Senin Türkçen yok mu, anlatıyorum işte Bir kuş musun ki ürkmek için bahane Arayıp duruyorsun. Bize dönecek oysa o güzel ölüm Yatacağız beraber güzellik uykusuna Her gün b

KENDİMİ UNUTMADAN SENİ HATIRLAMANIN İMKÂNSIZLIĞINI DÜŞÜNEREK KARANIN BİTTİĞİ YERE, TAŞUCU FENERİ'NE GİTTİM. ŞEHİRLERİN SONU, DÜNYANIN UCUYDU BURASI. BAHARDI, RÜZGÂR YALIYORDU SAÇLARINI. MAHŞER ÇIPLAKLARI GİBİ BAŞAÇIK, YALINAYAKTIN... BENİ GÖRÜNCE KABUK BAĞLAMIŞ ÇOCUKLUK YARANI HATIRLADIN. YILAN SOKMUŞ KERTENKELE GİBİ İNLEYEREK, ?BAZI GECELER DEDİN, ?DENİZ O KADAR KABARIYOR, O KADAR KABARIYOR Kİ, PATLA ARTIK PATLA DA NE VAR NE YOKSA AL GÖTÜR, KOPAR BİZİ KARADAN, KOPAR DÜNYADAN; AKIL IŞIĞIYLA ŞENLENMİŞ CANLAR