Ağaçlarından lezzetli meyveler yediğimiz, denizlerinde yüzüp serinlediğimiz, kırlarında yuvarlandığımız, arkadaşlarımızla koşup oynadığımız ve saymakla bitmeyecek nimetlerle donatıldığımız bu güzel dünyayı yüce Allah bizim için yarattı. Bu dünyada doğru ve güzel olarak yaşayanları ise yepyeni bir hayatta en güzel şekilde ödüllendireceğinin müjdesini verdi. Doğru ve güzel yaşamak ve diğer hayatımızda sonsuz mutluluğa kavuşmamız içinse bir kılavuza ihtiyacımız vardı. Bugüne kadar yaratılan tüm insanların en g

7 yaş ve üzeri çocuklar için hazırladığımız kitap serimizin içinde kahramanlarımız Meraklı Merve ve Bilge Arif öğrenmek için heyecan duydukları ve sorguladıkları pek çok konuyu zekâ ve akıl oyunları yoluyla bizlerle paylaşıyorlar. Zekâ oyunları 7'den 77'ye her yaştan meraklının zihnini egzersizle rahatlatarak rehabilite edebilir. Birlikte okuyup birlikte çözen farklı yaştan okurlarımız eğlenceli oyunlarla öğrenmenin keyfini paylaşarak daha çok keyif alabilirler. İnsan hayatının temel taşları olan affetmek,

“Hayatımızın serüveni” adlı bir kitap yazılmış olsa ilk satırları mutlaka çocukluğumuzun geçtiği mahalleye ait olurdu. Osman da öyküsünü mahallesinde yazmaya başladı. Bizim mahallenin ele avuca sığmaz muzip ve haşarı çocuğu Osman’ın izci olduktan sonra yaşadığı maceraları merak ediyor musun? Birlik, beraberlik, arkadaşlık bağları, grup çalışması, ata sporları, hayvanları sahiplenme, doğayı koruma ve daha fazlası. Sahi; “Öbek” denince senin aklına ne geliyor?

Burak, ikiz kardeşler Onurcan ve Leyla ile mahallelerinde daha önce fark etmedikleri bir dükkân görür. Burası çarşıdaki parlak vitrinler arasında dikkat çekmeyen eski bir yorgan dükkânıdır. Bu çok da ziyaretçisi olmayan dükkânın sahibi, onlarla samimi bir dostluk kurar. Üç kafadar her fırsatta ziyaret ettikleri yorgan dükkanında hiç beklemedikleri bir maceraya atılırlar. Ellerine aldıkları esrarengiz iğne kutusunu açmaları ile kendilerini bir anda geçmiş zamanda bulan çocuklar, ne olup bittiğini anlamaya ça

Erdem’in anne ve babası 10. yaş gününde ona tablet hediye eder. Bu tablet Erdem’in evde yalnız kaldığı saatlerde arkadaşı olur, bütün can sıkıntısını giderir. Ama zamanla Erdem tabletten ve oyundan başka bir şey düşünemez olur. Çok sevdiği maceracı dedesinin onlara kalmaya gelmesi bile bu durumu değiştirmez. Dedesinin Erdem’deki durgunluğu fark edip onu kampa götürmeyi teklif etmesi ile macera başlar. Erdem başta doğada yaşamaktan ve kamp hayatından şikayetçi olsa da bu yolculuktan çok mutlu ayrılacaktır.

Hele bakın şu minik su damlasına. Şıp şıp damlaya damlaya, çukur açmış kayada. Ne elin var ne ayağın. Ne kazman var ne küreğin. Nasıl oldu da bu çukuru açmayı becerdin? Marifet senin gücünde mi? Yoksa… Damlaların sürekliliğinde mi?’ Bizim delikanlının beyninde şimşekler çakmış aniden. Yumuşacık bir su damlasına, sert kayayı deldiren şeyin ne olduğunu anlamış. Bu, bir tek kelimeymiş aslında. Ama hayatın özüymüş. Her şeye onunla ulaşılırmış. Zorluklar onunla aşılırmış. O, çok kıymetli bir hazineymiş… Küçük af

“Akşam olunca güneş batıyor. Evler, sokaklar, her yer kapkaranlık oluyor. Biz, karanlıkları elektrikle aydınlatıyoruz. Makinalarımızı, elektrikle çalıştırıyoruz. Şimdiii… Soruyorum size. Kabloların içinden geçen elektriği görebiliyor muyuz? Ben cevap vereyim. Hayır, göremiyoruz. Pekiii… Şimdi bir düşünün bakalım! Elektriği göremiyoruz diye, elektriğin varlığını inkâr ediyor muyuz?” “Aklımız sonrasın daa… Süzgecinden geçirdiği bu bilgileri alır. Veee… İnanması için hoop… Doğru kalbe gönderir. Çünkü aklın gör

Minik kahramanlarımız; “Sen ne becerikli bir marangozmuşsun! Senden daha usta bir marangoz var mı ki şu dünyada?” dediler. Dedeleri, “Kuzucuklarım!” dedi. “Bu benim yaptığım da iş mi sanki. Ben öyle birini tanıyorum ki. O, gelmiş ve geçmiş tüm marangozların pîri. O’nun devrinden günümüze kadar binlerce yıl geçti. Daha hiçbir marangoz onunla boy ölçüşemedi.” diye cevap verdi. Çocuklar, dedelerini büyük bir hayranlıkla dinliyorlardı. Marangozların pîri olan bu kişiyi çok merak etmişlerdi. Acaba kim olabilirdi

“Çok hoşunuza gidecek bir şey. Sanırım siziii… Çok güzel bir sürpriz bekliyor.” Çocukların beklemeye hiç niyetleri yoktu. Meraklarından kıpır kıpır hareket ediyor, yerlerinde duramıyorlardı. Bir solukta, evin önüne; söğüt ağacına doğru koştular. Çocuklar, radar gibi meraklı gözlerle etrafı taradılar. Görünürde sürpriz olacak bir şey bulamadılar. Tam büyük bir hayal kırıklığının içine düşüyorlardı ki dedelerinin sesini duydular. “Hah! Hah! Ha… Kuzucuklar! Söğüt ağacına… Yukarıya bakın, yukarıya…” Salih Dede

Bazı hayatlar var ki meşaleler gibi. Taşıdıkları değerlerle ve mesajlarla yolumuzu aydınlatırlar. Kelebeklerin ışığa doğru uçması gibi biz de bu meşale hayatlara doğru kanatlandırdık gönlümüzü. Hayat acısıyla tatlısıyla, düzüyle yokuşuyla yaşanırken yorulduğumuz, bocaladığımız, düştüğümüz zaman bize toparlanıp yoluna devam etme gücü ve cesareti verecek insanlara öyle ihtiyacımız var ki… Bu kitapta, hayata bakış açımızı güzelleştirecek ve ufkumuzu genişletecek isimleri bir araya getiriyoruz.

Ahmet, odanın sırrını çözmeye kararlıydı. Ne yapıp edecek o da ablası gibi eninde sonunda işine yarayacak bir şeyler bulacaktı. Pes etmeye hiç niyeti yoktu. Bu kez odadaki eşyaların her birini daha dikkatli gözden geçiriyordu. Artık küçük bir ayrıntıyı bile gözden kaçırmak istemiyordu. Derken… En dipteki kocaman küpün kenarına saklanmış bir valiz dikkatini çekti. Ahmet bir anda kendini valizin yanında buldu. Önce, valizi şöyle bir süzdü. Sonra açmak için çabaladı. Ama başaramadı. Neden sonra valizin kilitli

Güneş böyle yorulduğu günler bir türlü uyuyamazmış. Sabaha kadar bir sağa bir sola döner dururmuş. Gözlerini açmamak için kendini zor tutarmış. Çünkü bilirmiş milyonlarca minicik gözün mışıl mışıl uyuyup rüyalar gördüğünü. O tatlı rüyalar hiç bozulsun istemezmiş. Güneş uyuyamadığında gecenin karanlığını süsleyen bütün yıldızlar ona ninni söylemek için sıraya girerlermiş. Ama o gece ne yaptılarsa fayda vermemiş. Güneş durmadan dönmüş durmuş. Bir sağa bir sola… Bir türlü uyuyamamış. Meraklı kahramanlar bu kit

Bir anda her şey sustu… Kuşların kanat sesleri, hoş cıvıltıları, masmavi gökyüzü, yüzlerdeki neşe yok oldu… Salih Dede bile suskundu. Ayşe ise çok korkuyordu… Gökyüzü sararmaya, rüzgâr hızlıca esmeye, uçan halı sarsılmaya, kuşlar oraya buraya savruldular. Ahmet şaşkınlıktan donakalmıştı. Bütün güzellikler bir anda allak bullak olmuştu…Rüzgâr hızını iyice artırmış, fırtına etkisini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Nefes almakta zorlanıyorlardı. Ağızlarını ve burunlarını kollarıyla kapatıyor, göz kapakl

Salih Dede, iki kolunu açabildiği kadar açarak; “Sürpriiiz” dedi. Çocuklar şaşkındı. Gökyüzünde bu sürpriz de neyin nesiydi? Salih Dede; “Bakın bakalım halımız neyin üzerinde uçuyor?” dedi. Çocuklar aşağıya doğru baktılar. Sonra başlarını kaldırıp gökyüzüne baktılar. Sonra tekrar aşağıya baktılar. Ama bu sefer daha dikkatli bir şekilde baktılar, baktılar… Dehşetle açılmış gözlerini dedelerine çevirdiler. Bir ağızdan bağırdılar; “Gökyüzü yere düşmüş dede. Üstelik yıldızları da dökülmüş. Pırıl pırıl parlıyor.

Küçük kahramanlarımız Ahmet ile Ayşe macera dolu yolculuklarını bu kez muzip şoför Pala Selim’in kullandığı dolmuş ile gerçekleştiriyorlar. Kasabaya giderek akrabalarını ziyaret eden, bu ziyaretlerinde küçük kuzenleri ile ilk defa karşılaşan küçük afacanların heyecanına ortak olmak istemez misiniz? “İçeri girdiklerinde Ayşe ile Ahmet neredeyse sevinçten uçacaktılar. Karşılarında tatlı mı tatlı şeker mi şeker minicik bir bebek duruyordu. Bu ne şirin şeydi böyle! Dalıp gitmişlerdi minik kuzenlerinin yüzüne. T

Hedeflerine ulaşmak isteyen küçücük bir Sinek kuşu ve onu başarısız olacağına inandırmaya çalışan diğerleri. Tüm olumsuz şartlara rağmen yine de vazgeçmeyen minicik bir kuş. Belirlediği yolda yürürken yaşadıkları, bize başarının asla bir tesadüf olmadığını yeniden hatırlatacak. “Ama yol çok uzun. Oraya uçan kuşların kanadı sağlam, tahammülü sonsuz olmalı. Seninse…” diyenlere cevabı ne oldu sizce? “Eğer dünyada bir defa yaşayacaksam neden yeni bir şey öğrenmeden ömrümü tekrarlarla yitireyim ki?” diye düşündü

Ağzımız gözümüzün altında değil de üzerinde olsaydı nasıl olurdu acaba? Yemek yerken kaşıktan damlayan çorbanın yağı, tatlının şerbeti gözümüze kaçar mıydı? Ya da koskoca ceviz ağacında küçücük cevizler yerine koca koca kabaklar yetişseydi. O zaman Nasreddin Hoca gibi; “Ey benim canım Allah’ım! Sen ne yaparsan en güzelini yaparsın. Yarattıklarını hep yerli yerince yaratırsın. Şimdi şu ağaçtan başıma düşen küçük bir ceviz değil de kocaman bir kabak olaydı… İşte o zaman, vay benim halim nice olurdu.” der miy

Uçarı, heyecanlı ve meraklı Derya Deniz’in en büyük hayali geleceğin dünyasında yaşayacak robotları üreten kişi olmaktır. En büyük eğlencesi babasının çalıştığı bilim merkezine gidip robotların olduğu sergileri gezmek olan karakterimizin robotların olmadığı hiçbir hayali yoktur. Babasıyla gittiği bilim merkezinde yeni gelen robot sergisini görmeyi heyecanla bekleyen Derya Deniz kendisini bir anda iyi robotlarla kötü robotların kavgasında bulur. Dünyanın geleceğini belirleme şansı erkenden eline mi geçmiştir