Sonsuz tekrarlarla tanışmak istiyorum seninle Tanrı’m Sakınmayacağım kendimi ışığından Unutulmuş bozkırlar gibi İçimdeki aynaları senin göğüne açtım Tabiatında ayetler vardı Biliyorum Meryem de bir çocuktu ve kuşlara baktı Şam en nesim Rüzgarı içine çek Yoruldum Peygamberin içine çektiği rüzgarda soluklanmak isterim Ne oldu küçük kuşa Diye sordu tesellinin Ve kuşu ölen üzgün çocukların peygamberi Biliyorum, bir vahiy gibi ağır ve yavaş nasıl ölünür Annemin son ve sonsuz nefesinde Şam en nesi

Belki bir aşk bütün zamirlerini kusar o zaman ne sen ne ben ne de kusarken iki büklüm olmanın bizi kavgada ve aşkta hatırlanmaz zamirler yumarız, o büyük boşluğa bakmaktan kuruyan gözlerimizi bir bıçağın karşısında olmak: işte benim yerim yurdum neden baktın ve bıçak neden parladı yanılıyorsun, bir aşk değil bu, yalnızca tanrı en içimizde, müziğin sesini artırdı"