“Bir şömine başına geçelim, Sen kadehlere şarap doldur, Ben radyoda müzik bulayım, Sarılıp ateşe bakarak oturalım, Odunun çıtırtısı kulağımıza, Kokusu burnumuza, Işığı gözlerimize, Sevgimiz yüreğimize dolsun, Sen kulağıma sevdiğini söyle, Kimse duymasın.”

Ali Osman’ın akıllara durgunluk veren planını, Servet, Elif, Ali Osman arasındaki aşk üçgenini, Servet’in çocukluk arkadaşı ve aşkı arasında kalışını, Ali Osman’ın Servet’ten intikam alma çabalarını, Elif’in Hasandede’den (Kırıkkale) Esentepe’ye, (Muğla), oradan Winterthur’a (İsviçre) uzanan yaşam savaşını merakla, heyecanla bir solukta okuyacaksınız.

Kitabı okurken çocukluğumuzun o özlediğimiz günlerini, insanlarını hatırlamak çok güzel. O sade ama çok samimi yaşamı arıyoruz. Mekanlar ve yöreler, yöresel ürünler Beypazarı'nda aynen duruyor. O güzel kültürün yok olmaması, gelecek nesillere aynen taşınması için çaba sarf etmiş birisi olarak çok etkilendim. Yazar sadece o yörede o kültürü yaşamakla kalmamış adeta kameraya kaydetmiş ve tekrar izletiyor. Kitap son derece samimi ve duygusal. Elinize sağlık...

"Dışarı çıktıklarında polis arabasını gördüler. İçlerindeki korku bir kat daha arttı. Gecenin karanlığında polisler onları nereye götürüyordu?" (..) "Arkalarında yürüyen askerlerin kara basarken çıkarttığı ses ürkütücüydü. Duydukları ses daha da ürkütücüydü: "Şu kız bugün savcılıkta ifade verdi. En az sekiz yıl yatar." diyorlar." (..) Soğuk kış günleri geride kalmıştı. Havalar yavaş yavaş ısınıyordu. İlkbahar gelmişti. Çiçekler açıyor, her yer yeşeriyordu. Yeni mevsim, yeni yeni umutlar, yeni heyecanlar