Kör olsaydım neleri yitirirdim sonsuzca? Sağır olsaydım ya da dilsiz? Burnum hiç mi hiç koku almasaydı ne yapardım? Kolsuz biri olmak nasıl bir şeydi acaba? Bense yürüyemiyordum, ayaklarım yok hükmündeydi. Annemin yaşamına ulanmış asalaktım bu nedenle. Pencere önüne ıhıyor, gözlerimin kazandırdığı görüntülerle günümü renklendiriyordum. Ondancı birbirine bağlanan öykülerden oluşan bir roman olarak da okunabilir. Çocuk felci nedeniyle yürüme yetisini kaybetmiş akıllı, duyarlı, uçarı bir oğlan çocuğunun hayat

Yazarımız M. Sadık Aslankaradan yeni bir roman... Aslankara, adından da anlaşılacağı gibi bir ömür değerlendirmesine, geçmişle hesaplaşmaya girişiyor romanında: Kahramanımız, edebiyatımızın ünlü 50 Kuşağına mensup bir yazar. 60lı yıllarda çıkardığı ve o dönemde hayli ilgi çeken öykü kitabından sonra tiyatro yazarlığına yönelmiş. Yaşadığı hayal kırıklıklarından sonra da yaşadığı, ömrünü geçirdiği adaya çekilmiş... Onu adasından çıkaransa, ömrünün son demlerinde doğduğu kasabada bir oyununun sahnelenmesi olmu

Bin Yüz Bir Giz, Salihlinin idealist belediye başkanı Zarif Beyin sanata yönelik bir düşüyle başlıyor; Zarif Bey, göreve gelir gelmez, Salihliye bir tiyatro kazandırmak istediğini açıklıyor. Amacı, çağdaş ve sanatla iç içe bir Salihli yaratmak; Anadoluda da çağdaş tiyatro yapılabileceğini göstermek, halkın sanatla, sanatçıyla buluşmasını sağlamak... Gelin görün ki, idealler her zaman aynı iyi niyetlerle karşılanmıyor bu toplumda... Nitekim en başta kendi partilileri müstehzi bakıyor ona... İlk kez 1993te b

"Bethoven gittikçe yükselen gümgümlerle kapıyı vuruyor. Sonra bir salkım kınalı üzümün, üzerinde buğusu incecik kabuğuyla, taneleri arasından dolanıvermiş asma yaprağıyla öylece kayıvermesi etli, sulu, olgun taneleriyle sepetin kenarından. Yavaş çekim çiltim çiltim dağılışı, eli kolu başka yerde pelte halinde yere yapışıp titremesi, kalması öyle. Lenin anlatıcısı, yalnız yaşayan bir sinema yazarı. Günlerini sessiz, içine kapanmış, insanlardan uzak geçiren ilkeli bir aydın. Ama yaşam bazen bacadan da girer:

Annem sevmiş miydi babamı? Şimdiki ağzına bakarsan seviyor. Çocuk gözlerime doluşmuş görüntüler hiç de böyle söylemiyor oysa. Bir hızlı trendi benim babam; içinde mor menekşelerin yüzdüğü, ceylan serpintilerinin seğirdiği, ela yeşili kahverengi gözleri vardı babamın, yatağımda üzerime eğilmiş, ok kirpikleriyle anımsıyorum onu. Nasıl da çomçoktu kirpikleri. Bir çerçeveden bakarlardı sanki. M. Sadık Aslankara, Uykusu Sakız´dan tam yedi yıl sonra, yeni bir öykü kitabıyla okurlarının karşısına çıkıyor. Cicoz

Ege´nin küçük kentleri... Ellili yıllar... Hayata tutunmaya çalışan insanlar; görünmez çizgilerin içine hapsolmuş, yüzeyde durağan, derinde alabildiğine kaynayan hayatlar. Öykülerin çoğunun kahramanı, küçük bir erkek çocuğu. Olaylar bir çocuğun gözünden, çocuk duyarlılığı ve içtenliğiyle, son derece yerinde kullanılan ayrıntılarla verilmiş. Babanın genellikle uzak, sessiz ve silik kaldığı, baskın kişilikli dayıların, eniştelerin boy gösterdiği, kadın egemen aileler; anneler, teyzeler, yengeler, ablalar aras