Saf kötülük, çocukları sever. Çünkü her ikisi de katışıksızdır. Biri net siyah, diğeri net beyaz. Üstelik ikisi birleşince gri çıkmaz ortaya. Kötülük ne kadar safsa, iyiliği o denli bozar... Ve onlar için umut, ıslak kibritten kıvılcım beklemek kadar cılızdır artık. Çocukların saf kötülükten korunabildikleri tek sığınak anne yüreğidir. İlle de anne çaresizse; kışın karlı ormanında, ayağı kapana kısmış yaralı bir ceylan yavrusudur çocuk. Bu kitap saf kötülüğe maruz kalan çocukların, yaralı yüreklerden bir

Elinde topuklu beyaz ayakkabıları, çıplak kınalı ayaklarıyla çıkageldi gece yarısı. Masaldaki cadı kazanına düşmüş gibi perişan, kâbus ülkesinden kaçmış gibi ürkek ve korkak. Ve nefes nefese kucağıma atıldı: Beni kurtarın! Aynı saatlerde İsviçre Alplerinde kurulan Çok Yönlü Araştırmalar Merkezi - Hastalık Tanı Departmanında, bilgisayarlı tomografiye bakmakta olan bilim kadını avurtlarını kemiriyordu. Nihayet hastalığın tanısını koymuştu ama yüzleşmekte zorlanıyordu. Çünkü sorunu bilmek, çözmek anlamına gelm