Yine ben geldim! Konuşmamız gereken şeyler var ve bence mutlaka konuşmalıyız da! Mesela, türlü fedakârlıklarla, olmadığın biri gibi davranma. Hayır da diyebilmelisin insanlara. Tüm servetin sensin, onu kimse için harcama. Kendini de mutlu etmelisin! Bu dünyada sahip olduğun biricik şeysin. Kimsenin seni görmek istediği gibi olmak zorunda değilsin. Sen, tek olan varlığınla zaten çok özelsin. Hiç kimse ve hiç bir şey için benliğinden ödün verme! Canı isteyen gitsin! Ama asla, kendine saygını kaybetme! Hata

Peki! der gider, Peki! der susar, Peki! der seversin ya da bazen vazgeçersin... Ben vazgeçmezdim sevseydin, gitmezdim biraz değer verseydin. Biliyorsun, bütün bir ömür beklerdim ama ben, senin beni unutmanı yenemedim. Sana ihtiyacım vardı, sen yoktun. Bağışla beni, ben artık çok yoruldum. Sabahları seninle uyanmak istiyordum ama artık görüyorum sen istemiyorsun. Ve anlıyorum, artık içinde benim olduğum, benim olduğun hayaller de kurmuyorsun. Senden vazgeçmem için her şeyi yaptın. Beni çok

Konuşmamız gereken şeyler var. Mesela kırgınlıklar; keşke aldırılabiliyor olsalar. Solgun duruyorsun, yumuşacık yastığına hasret bırakıyor olmalı seni dargınlıklar. Üzgün görünüyorsun ve belli ki içinde amansız savaşlar veriyorsun. Canını yakıyor olmalı aldığın yaralar! Bari yemene içmene dikkat ediyor musun? Ayakta kalmaya çalışıyor, Üzüntülerimi kimse bilmesin diyorsun ama daha ne kadar dayanabilirsin tabii onu da kestiremiyorsun. Birçok şeye anlam veremiyor, seni neden ısrarla üzdüklerini bir türlü anlam

Üzdüler seni değil mi, kırdılar, canını sıktılar? Bırakıp gitmek istedin ne varsa, Allah belasını versin dediğin zamanlar oldu mutlaka. Gözyaşın aktı, annenin öpmeye kıyamadığı yanaklarına. Çıkmak istemedin evden bazen, sarılıp yastığa kimsede hissedemediğin sıcaklığı aradın yatağında. Üstüne üstüne geldiler, anlamını yitirdi sevdiğin ne varsa. Yaklaş bir şey söyleyeceğim kulağına; boş ver, aptal onlar halden anlamazlar. Sen iyi bak kendine. Dikkat et yemene içmene; sıkı giyin, çorapsız basma yere. Gördün

Ben de yalnızım; gel kahve içelim. Sen oradan yudumla, ben hissederim... Üzdüler seni değil mi, kırdılar, canını sıktılar. Bırakıp gitmek istedin ne varsa, ?Allah belasını versin dediğin zamanlar oldu mutlaka. Gözyaşın aktı, annenin öpmeye kıyamadığı yanaklarına. Çıkmak istemedin evden bazen, sarılıp yastığa kimsede hissedemediğin ?sıcaklığı aradın yatağında. Üstüne üstüne geldiler, anlamını yitirdi sevdiğin ne varsa. Yaklaş bir şey söyleyeceğim kulağına; boş ver, aptal onlar halden anlamazlar. Sen iyi