Bu kitap Deleuze üzerine yazılmış yedi metinden oluşuyor. Bunların dördü konferans metni. Birincisi Deleuze felsefesinin genel bir sunumu niteliğinde. İkinci metin, Deleuze’ün düşüncesinin temel bir sorunsalını, empirik ile transendental bağını ele alıyor. Bundan sonra, Deleuze ile Heidegger’i bir araya getiren konferans geliyor. Bu ve bunun ardından gelen, Deleuze’de dünya sorunsalını ele alan dördüncü metin, genel sunumdan ve ikinci metinden taşınan soru odağını genişletiyor. İçkinlik, gücül, bireyleşme t

Şankara, M.S. 8. yüzyılın başında yaşamış büyük Hint düşünürüdür. Veda metinlerine dayanan Hinduizm'in düşüncedeki doruk noktasıdır. Şankara, Veda'ların sonu ya da sonucu anlamına gelen ve temelinde başat Upanişad'lardan oluşan Vedanta sistemini, özellikle Upanişad'lara ve Brahmasutra'lara yaptığı dev Tefsir'lerle aşılmamış bir yetkinliğe eriştirmiştir. Şankara'nın geliştirdiği düşünce çizgisi Advaita-Vedanta diye nitelendirilmektedir: İkili-Olmayan Vedanta. Bu çizgi, Vedanta geleneğine uygun olarak Kendi

Nerval, Baudelaire, Rimbaud ve Mallarmé'den 24'er şiirin yeni çevirisi... Her şair üzerine birer deneme... Baudelaire'in şiirle ilgili deyimini – Mistik Taç – başlık yapan bu kitap, 19. yüzyıl Fransız şiirinin, aynı zamanda modern şiirin de öncüleri konumundaki dört dev şairine yeni bir yaklaşım sunuyor. - Ahmet Soysal

Ege, Türkiye'nin doğa tahribatında en çok acı çeken, mücadeleye ilk başlayan ve başı çeken bölgesi. İzmir, bu mücadeleyi veren insanları buluşturan, onlara ilham veren şehir. Yazarımız Ahmet Soysal, İzmir'den, Ege'den yükselen etkili bir haykırış. İnsan merkezli bakış açısıyla, zaten insanların meydana getirdiği problemleri çözmek mümkün değil. Bakış açımızı değiştirmek, dayanışmak için daha incelikli düşünmeli, durup kuşbakışı bakmayı yeniden denemeli ve omuz omuza vermeliyiz. Ahmet Soysal yazıları ve etki

Buradaki ilk denemem, Oluş ve Zaman'da zamanın özsel bir belirlenimini tanımlayan ekstatikon kavramına odaklanmakta. "Ekstatik-olan", kendi dışında olan'ı belirtiyor. Heidegger, kitapta, sıklıkla, zamanın "ekstaz'ları" deyimini de kullanmakta. Bu kavrama odaklanan ilk denemede, zaman, bizzat Oluş ve Zaman'da bu kavrama tanınan ayrıcalıkla uyumlu olarak, henüz uzay kavramıyla birlikte ele alınmıyor. Oysa ikinci denemenin yaklaşımını sunduğu Katkılar kitabında, zaman artık uzay'la bir eş-kökensellikte açıklan

"Batılı özünde felsefeyi görelileştirip, diğer düşünce geleneklerine açılma an'ı gelmiştir – bunların farklarıyla zenginleşecek bir toplu bakış oluşturmak için. Bu toplu bakış, şüphesiz, temellendirme eksikliğini telafi edemeyecektir ama felsefî olarak düşünme olgusu üzerine daha genel ya da daha nüanslandırılmış bir görüş elde edilmesini sağlayacaktır. Eğer felsefî düşünce temellendirme iddiasını kaybediyorsa, bu, onun ölmüş olduğu anlamına gelmez. Böyle bir görelileştirici toplu bakış, düşünceye bağlanan

?Buddha'dan sonra Küçük Taşıt'ın öğretileri yayılırken, Büyük Taşıt'ın (Mahayana'nın) öğretileri aynı yayılmayı göstermeyip, onların pratiği ve incelemesi bozulmaya yüz tutmuştu. Bu durumda iki kurucu usta ortaya çıktı: Nagarjuna ve Asanga. Nagarjuna (1.-2. yüzyıllara doğru) Orta'nın Sistemi'ni (madhyamaka) kurdu. Burada Türkçe'de çevirisi ilk kez sunulan Orta'nın İncelemesi Nagarjuna'nın temel teorik yapıtıdır. Bu eşsiz yapıtın etkisi yüzyıllar boyu Çin'de olsun, Japonya'da ve Hint-Tibet düşünce çevresinde

Bütün bunlardan (ve burada belirtmediğim ama yorumumda ortaya çıkan başka yanlardan), özel olarak Tao tö king metninin ve genel olarak Tao'culuğun hem tektanrıcı dinsel-mistik gelenekten hem de "Batı" felsefesi diye nitelendirilebilecek olandan farklı bir genel düşünce yaklaşımı sunduğu ortaya çıkmaktadır. Farklı bir kozmik anlayış, farklı bir yaşam anlayışı; farklı içkinlik ve gücüllük anlayışları; farklı bir etika, politika ve "epistemoloji" anlayışları; farklı bir mistik anlayışı... Tao'culuğun bu farkın

Canlı Alev'de aşk, nefs ve ruh buluşuyor. ?Ey canlı aşk alevi, Ki yumuşakça yaralamaktasın Nefs'imin en derin merkezini, Bitir, istersen, Kaldır, bu tatlı buluşmanın örtüsünü." San Juan de la Cruz Alev, hem aşk'a, hem de ruh'a göndermektedir (hem aşk'ın alevidir, hem de ruh'un). Söz konusu olan, ruh'un alevinin nefs'i yakıp (onu aşk'a dönüştürüp), nefs'i ruh'a dönüştürmesidir. Ruh'un alevinden, aşk'ın alevine ?geçiş" olmuştur; aşk'ın alevi ise ruh'un alevi ile özsel bir birlik içindedir ? yine ruh'

Ruhulkudüs'te bir tanrı-bilimi'nin (teoloji'nin), Ruh-Düşünce'de ve Ruh-Akıl'da bir olma-bilimi'nin (ontoloji'nin) ve bir bilgi teorisinin, Ruh-Nefs'te bir nefs-bilimi'nin (psikolojinin), Ruh-Anlam'da bir ahlak-bilimi'nin (etik'in) ve bir duyumsama-bilimi'nin (estetik'in) yanısıra, yine bir teoloji'nin, psikoloji'nin, ontoloji'nin ve bilgi teorisinin koşulu bulunmaktadır. Ruh konusunda araştırmanın genel başlığı, "Ruh'un Jenealojisi" olabilir (ya da: "Ruh'un Jenealojileri"). İzlenecek yol şöyle görünmekted

Uzun çizgi, düz değil, ama dolambaçlı, kıvrımlı bir çizgi. Sözden, sözün en yoğunundan, şiir sözünden başlıyor. Sonra sözün çizgisi, hüsnühat'tın çizgisi oluyor; çizginin dönüşümleri sürüyor: müzik, mimari, çağdaş sanat, sinema... Uzun çizgi, son metinde duygunun sessizliğinde son buluyor. Sonda, en yoksun insana rastlanıyor. Adsız bir dilencinin "bir an'lık" belirişi. Bütün ağırlık bu yoklukta, diyor son.

İtkisel Mantık, itki ve mantık kavramlarını genişleterek üç temel itki tipini ele alıyor: Kozmolojik itki, biyolojik itki, dilsel itki. Bilimlere (fizik, biyoloji) başvuran felsefî sözü burada jenealojik bir bakış açısı güdüyor. Sorunsal, üç itki tipinin birliği sorusuna eriştiğinde, ontolojik boyut devreye giriyor. Yeniden tanımlanan varlık sorusu ise yapıtın son bölümünde bir egolojiye açılıyor. Sistematik özellikli bir Tractatus yapısını taşıyan İtkisel Mantık, felsefî geleneğin başlıca sorularına çağda

Birlikte ve Başka 1999da yayımlandı. Sonra başka felsefe yazıları geldi. Bunlar şimdi toplanıp Birlikte ve Başka IIyi oluşturuyor. Bu iki toplamı bir araya getirmeye karar verince de ilk kitap Birlikte ve Başka I, ikisinin ortak başlığı da Birlikte ve Başka I ve II oldu. Birlikte ve Başka I, üç eksene dayanmıştı (kısaca, alt başlıkta belirtilen: Toplum, Başkalık, Fenomenoloji). Bu düşünce eksenleri, ilk yayından sonra da akışlarını sürdürdü; bu sürüş olduğu gibi yeni kitaba (ikinci cilde) dökülmedi; bundan

Etika'nın son sözü, onun kapsamının ortalarındadır, merhamettir, devrim ve komünizm düşünceleridir, yoksulluğa, ırkçılığa karşı savaşımdır. Bu son söz, aynı anda onun ilk sözüdür.

Ahmet Soysal dilin, yazının, edebiyatın uçlarını, Fransızca yazan üç uç yazar üzerinden yokluyor bu kitapta. Artaud'nun çığlığı, Beckett'in merakla beklediği son sözcük, Blanchot'nun son adam'ı. Uc'un ucu'na gitmekten çekinmeyen üç uç metin. Üç: uc'un aynılığı ve başkalığı. İlkinden iki nokta çıkarılınca aynı. İkincisine iki nokta eklenince aynı. İkisi noktasız aynı. İkisi noktalı aynı. Ama ikisi noktalı olunca, yalnızca tekrarlanan bir sayı. Diyalektiğin parodisi gibi. Ayrıca noktalı sözcük ek alınca dön

Dağlarcanın Ahmet Soysala emanet ettiği 34 yeni şiir...Fazıl Hüsnü Dağlarca sevgisi buluşturdu onları ilk defa. Bundan tam 27 yıl önce... Ve o buluşmadan Beyaz dergisi çıktı. Yayını 13 yıl sürdü Beyazın... Şimdi, Dağlarca yok artık! Onun yokluğu Turgay Özen ve Ahmet Soysalı yeniden bir araya getirdi. Beyazı Hayykitap künyesiyle yeniden * yayımlıyorlar. Dağlarcaya sevgilerinin son sözü olarak, özel bir sayıyla..."Bütün bu şiirleri bana, Dağlarca, üç dört seferde, dergilerde yayımlamam için verdi. (...) Kısme

Bu yıl 85. yaşını kutladığımız Fazıl Hüsnü Dağlarca´nın uçsuz bucaksız yapıtı, niceliği ve niteliği oranınca eleştirilmemiş, yorumlanmamıştır bugüne dek. Ahmet Soysal´ın Arzu ve Varlık - Dağlarca´ya Bakışlar kitabı akademik yaklaşımdan ziyade dinamik okumalara açılıyor. Hem yerel hem de bütüncül bakış açılarının yönlendirdiği bu kitapta, "Arzu" ve "Varlık" temalarını öne çıkarıyor Soysal. Bu temaların felsefi tınısını, kitaptaki felsefi yaklaşım da doğruluyor. Dağlarca´nın şiiri, Arzu´yu dile getirirken, bi

Yetkin anlamında güzel hat, ruhun biçimsel taleplerini gerçekleştirdiği ölçüde ruha haz verir. Tanrı sözü, onun insan yaradılışını özüne uygun olarak türemiş aracı yazı, ve yazının unsurlarının en yetkin biçimlerini alması - bütün bu an´ lar birbirine uyumludur, ve güzel yazıyı (hüsnühat´ ı) kendine yeterli ve mutlak geçerliliği olan bir biçimler evreni olarak ayırmaktadır. A.S.

Devrim! Eski zamanlarda kalmış bir sözcük diriliyor... Nerden geliyor bu inat, diye sorulacaktır. Günümüzün koşullarında, bu sözcüğün öne çıkarılması ciddiye alınmayacaktır. Bir hafifliğe, bir hastalığa, hatta bir züppeliğe bağlanacaktır. Değil mi ki artık, devrim kavramı, siyasi düşünce tarihinin ve kısacası siyasi tarihin, ancak akademik çalışmalara neden olacak bir konusu durumuna gelmiştir! Ya da sorumsuz grupçukların öne sürdükleri demode bir slogandır! Denilecektir ki: devrim yerine, otonomi mücadeles

Denemelerdeki bakış açısı, felsefenin bakış açısıdır. Şiiri, yaşamın sözcüklere dönüştüğü an olarak tanımlayan, felsefenin bakış açısıyla şiire yaklaşan bu kitap, öznenin çığlığını öne çıkarıyor, ya da çığlık olarak özneyi: Şiir, öznenin kendi olanaklılığını sınadığı bir eşiktir. Bu uç deneyde her şair, her durumda tarihsel ve toplumsal bileşenleri de olan varoluş koşullarına göre kendine özgü şiddet niteliklerine erişir. Eşsiz Olan, o şairdir ve o şiiridir. Yakınlık, eleştirel sözün, o sözün yüklenmiş özne