“İtiraf edilen her günah, bir kereliğine
bağışlanmayı hak eder.”
Çiçek, bu dünyada griliği temsil ettiğine inanıyordu.
Hiçlikten ibaret olduğunu... Orada olduğunu bilmesine rağmen görmemek için insanların başını
çevirdiği kişiydi.
Bu yüzden insanlardan, özellikle varlıklı olanlardan
nefret etti. Kendisi gibi yoksul ve kimsesiz
olanlarla da barışamadı.
Bir hayali veya bu dünyadan istediği bir şey yoktu.
En sevdiği renk, en sevdiği yemek bile yoktu.
Ama hayatın onun için bir planı daha vardı.
Bir anlaşma yaptığı mücevher tasarımcısı Ayza,
hayatı Çiçek’e sevdirebileceğine inanıyordu ancak zamanla
Çiçek ile hayattan nefret etmeyi öğrenmeye başlayacaktı.
İkisi de bu anlaşmada kendi oyununu oynuyor ama
kimse kimin kazanacağını bilmiyor...