Hayat bu…
Öyle anlar olur ki yanarken donarsın; kendi gölgene bile sahip
çıkamazsın.
Kaybolursun kalabalığın içinde, boğulursun kendi yalnızlığının
gölgesinde…
Ve nerede büyürsen büyü, genlerin nereye aitse sen o coğrafyanın
duygularını ve fiziksel gücüne sahip olursun. İşte o coğrafyanın
içinde, kendini bir kere ararken, bin kere kaybolmuş bulursun.
İnsan bir garip yalandır kendine, başkasının alacakaranlığında
kendi ışığını arar durur. İşte ozaman anlar insan; başkasının
karanlığı ışıkta sana sadece gölge olur.
Eğer sen kendi yüreğinin ışığına sahipsen; başkalarının gölgesi,
karanlığında kaybolur.Eğer sen kendi yüreğinin ışığına sahip
değilsen; başkalarının gölgesinde kaybolursun…