J.M.G. Le Clézio, son romanı Açlığın Şarkısı'nın Fransada yayımlanmasından birkaç gün sonra 2008 Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı.
Yazar kendi annesinden yola çıkarak, Ethel'in ve Mauritius Adası'ndan Paris'e gelen soylu ailesinin tablosunu sunuyor okuruna. 1930'ların Paris'i... Sömürgelerin, sömürgeciliğin şaşaalı günlerinin özlemi içindeki soylular ve burjuvalar. İkinci Dünya Savaşı'nın ve nazizmin ayak sesleri tüm Avrupa'da işitilirken yaşanan vurdumduymazlık, aymazlık, hatta Hitler hayranlığı. Ve bu yıllarda çocukluktan genç kızlığa adım adım ilerleyen Ethel'in, bütün bu şaşaa içerisinde, Nazi rejimini, anti-semitizmi, açlığı, yoksulluğu ve sefaleti tanıması.
Bir dil virtüozu, bir müzisyen olan J.M.G. Le Clézio'nun romanı, büyüklerin dünyasının bütün yanılgı, hata ve aymazlıkları karşısında duyulan bir öfkenin, tatlı bir melankoli içinde ortaya çıkan anısıdır. Ethel'in kişiliğinde, savaşın sunağında kurban edilmiş, bütün umutları ellerinden zorla sökülüp alınmış bir gençliğin maddi ve manevi açlığına duyulan öfkenin şarkısıdır...