Kelimelerin kirlendiği ve bozulduğu, hayallerin çalındığı bir dünyaya yazıyor, Hüseyin Özbay. Hem de yitenlerin yerine çoktan, alkışların ve boşverlerin tercih edildiğini bile bile yapıyor, bunu. Zihinleri dil/düşünce, elleri yazmak kokusuyla örselenenlerin çoğunlukta olduğu bir iklimde, o yılmadan yazının yalnızlığını paylaşıyor. Kimi zaman, bu ülkenin gören gözleri Cemil Meriç'in cümlelerinin düşünce katmanlarına, kimi zaman da Ahmet Haşim'in melali anlayan mısralarına sokuluyor yazar.

Sizi kendi yollarına davet edenlere değil; herkesi, kendi penceresine çağırıyor yazar. Sonunda aldanmışlar olsa da...
-Mustafa Kurt-