Cümleye temel anlamını kazandıran, nahiv ögeleri arasındaki gramatik ilişki ve gramatik
görevler için seçilen sözcüklerdir. Bu durum, sözcüklerin sarfî yapısını dikkate alarak
yerinde kullanımını ve sözcüklerin cümledeki dizilişi olarak gerçekleşir. Arapçanın dışında
diğer dillerde bulunmayan i‘râb, kelimelerin cümledeki görevlerine işaret eden lafzî bir
karine olarak kabul edilir. İ‘rab harekesinden ibaret olmayan nahiv anlamı, cümle
kurgusuna eşlik eden her türlü dil içi yapıları kapsamaktadır. Dilde temel cümle yapıları
ve ona bağlı yan unsurlar vardır. Temel yapı anlaşılmadan diğer unsurların anlaşılması
mümkün değildir. Nahiv kaynakları, Arapça cümle yapısını ele alırken umde ve fudla
kavramları üzerinde durur. Nahiv ve belâgat bilginleri müsned ve müsned ileyhi umde
olarak isimlendirirken temel ögelerin dışındaki ögelere mütemmim, tekmile ve kayd gibi
isimler vermişlerdir. Tamamlayıcı ögeler, metin dokusunu oluşturan, bağdaşıklık
yönünden metne katkısı olan ögelerdir.