Günlük yazmak zordur. Hayatınızın fotoğrafını yazıya dökeceksiniz. Hem kendinizi hem de sizinle bir biçimde karşılaşmış olanları düşünmek zorundasınız.
Bir de somut olmayan, duygularınızın, içinizdeki depremlerin günlüğü var. Bu daha da zor.
Günlük yazmak, insanın görünmeyen yüzünü ortaya sermesidir. Görünmeyen yüz, gizlenen yüz, saklanan yüz, maskenin altındaki yüzdür. Bu yüz katman katmandır. Bir katmanı kaldırırsınız altından başka katman çıkar, sonu bulunmaz bir türlü. Daha zoru, bu katmanların rengi, boyutu, duyarlığı, dikkati her gün, hatta her an değişebilir. Bu değişkenliği yakalayacaksınız.
Kâmil Aydoğan, okuyunca göreceksiniz, yetkin dili ve söylemi ile bu zorlukları aşmanın etkileyici bir örneğini veriyor.