Mavi bir günde başladım yazmaya,
Yazmasaydım nefesim hissiz,
Kelimelerim kederli ve alacaklı kalırdı bu hayatta.
Kelimelerimin çoğu bir vapurda
Martılara simit oldu neşeyle,
Bir kısmı topal bir martı kardeşin acısına yoldaş,
Bazen konamayan bir martının
Özgürlüğünü dilerken buldum kendimi,
“Konmaktır asıl özgürlük!” derken.
Mevsimlerin dönüşümünü izledim,
Ağzım ve kalbim açık zamanlarda,
Şaşkınlıkla ve aşkla.
Kalbimde taşıdım sevdiğimi,
Adadan adaya ve ana karaya…
Vapur beni şifahaneme teslim edip
Devam edince yoluna,
Benden geçti bir sürü insan yolcu,
…
Bazen satır satır, bazen dize dize
Yazdım.
Tüm bencilliğimle,
“Aşk Olsun” diye.
Satırlarıma, yoluma, yolculuğuma
Ve kendi hikâyenize hoş geldiniz.