Mavi bir melek getirdi seni bana. Tüm yolculuklardan yorgunken ruhum. Işıktan notalardan dökülüyordu tüm sesler. Yaradan gülümsüyordu senden akarken. Gülümsedim gözlerinden O'na; dokundum parmaklarından sonsuzluğa... Her bir nota ilmek ilmek örüyordu ilahi bir aşkı... Ermiş bir ruhun dünyaya bir pencerenin huzur veren açıklığından seslenmesi gibiydi yankılar... O an aşk sendin; yansımada dans eden gölge, o da bendim... Şimdi, yansıyan ışıktaki gölge, dönüyordu sonsuzluğun ahengiyle... Yansımanın, gölgeyle dansında mutluluk vardı.
Sonsuzluğun sesi...Kalp atışımı nabzında duy...Kanındaki, soluğundaki, ruhundakivarlığım ben. Rüyalarına geldim,uyandırmak için gecenin karanlığından seni;güneşin oldum, zifiri gece karanlıklarında,yollarını aydınlatmak uğruna...Hatırladın...Unuttun...Bu kez unutmadan sonsuzbir aşkla, beni yeniden sever misin?