Uruguaylilar sokaklara dökülerek demokrasinin gelisini hizlandirdilar. 1984 Ocaginda ülkede bir genel grev baslatildi ve dört ay sonra tüm ülkede yarim milyon Uruguayli askerlere karsi bir tencere konseri düzenlediler. Tipki komsu ülke Arjantin'de oldugu gibi Uruguay'da da tüm siyasi mahkumlarin affedilmesi amaci ile güçlü bir insan haklari hareketi olusturuldu. Profesyonel politikacilar ise sadece düsünce suçlularinin affedilmesini ve affin Tupamarolar gibi eylemci mahkumlar için geçerli olmamasini istiyorlardi. Sendikalar birligi, ögrenci dernekleri ve barolar birligi, sinirsiz af isteginde birlestiklerinde, politikacilar da pes ettiler. Her iki büyük parti de seçimi kazandiklari takdirde tüm siyasi tutuklularin serbest birakilacagina dair söz verdi. Kasim 1984'teki genel seçimlerin sonucunda Colorado Partisi'nin baskan adayi Julio-Maria Sanguinetti kazandi ve 1 Mart 1985'te, yaklasik 12 yillik dikta rejimi sonunda askerler yönetimi sivillere biraktilar. Ondört gün sonra hapishane kapilari tüm siyasi tutuklular için açildi. 10.000 insan bütün bir gece boyunca "Libertad" hapishanesinin kapisinda -hemen hepsi Tupamaro olan- mahkumlari karsilamak için beklediler. Tatilden dönenler araç bulamadi. Taksi soförleri Tupamarolari 50 kilometre uzaktaki baskente ücretsiz tasidilar. O gün Montevideo Tupamarolarin bayramini kutladi.