Bir entelektüel tarihçi olarak kimin haklı kimin haksız olduğuna dair nihai bir hüküm verme
ihtiyacından kurtulmak belki de benim lüksümdür. Ya da (belki de) mizacım nedeniyle, felsefi
argümanların bir kez ve sonsuza kadar çözüleceğine inanmaya eğilimli olmayabilirim. Bana
göre, fikirler tarihi uzun zaman önce bitmiş gibi görünmektedir. Davos tartışması, kesin
cevaplar sunduğu için değil, ortaya koyduğu sorular halen zorlayıcı olduğu için felsefi bellekte
varlığını sürdürmektedir. Mütevazı umudum, bu kitabın okuyucuda, Davos tartışmasına yeni
bir anlayışla ve (onun) kıta felsefesinin tarihinin geçmişi ve geleceğine olan ilgisini daha derin
bir şekilde takdir ederek iz bırakmasıdır.