Bu şehirde bugün tüm evler yıkıldı, sokak lambaları devrildi, şehir küle döndü. Yazılmış şiirlerin bir harfine bile değmedin, içimde ki bitmeyen aşkı nefrete çevirdin. Umutlarımın U su bile kalmadı, son sözümü söyletmeden idam ettin. Ben artık sana değil, yazılmışların arasında kaybolan neşeme yanıyorum. Birgün bile ah demedim sana, o kadar bekledim gelmedin oysa, tövbeler olsun aşk kapısından geçmem bir daha, yalnızlıkta güzeldir, yaşarım sonsuza.

Yatağımda ne kadar fotoğraf varsa yakıp attım, senle yanan kalbimi çöpe attım, böylesi görülmedi ama kalpsiz de yaşarım. Şiirlerimin üç noktalarına son verdim, aralarında ki virgülleri sildim, senli güzel sözleri infaz ettim, hayallerimden düş'tün bir damla yaş gibi. Şimdi klarnetler sana değil, halime ağlıyorlar, son kadehimin tadı bir başka, bir bir dökülüyor gözümde ki yaşlar.. Dedim ya be hey vefasız; Erkekler de ağlar...