Dua ve gözyaşı! Bu ikisi için kim beyhude varlıklardır diyebilir ki?

Sevgiye, kutsal ve vefakar sevgiye nasıl güçsüz denilebilir ki; hem de en güçlü olan sevgiden, bu iki yaşlı insanın oğullarına duyduğu sevgiden bahsederken.

Hayır! Yüz bin kere hayır!

Toprağın altındaki kalni her ne kadar günahkar, hırslı ve isyankar olsa da, üzerinde büyüyen çiçekler bize, masum gözleriyle bize en duru, en çocuksu halleriyle bakıyorlar. Ve bize sadece nihai huzuru, o sesizlikte yankılanan büyük huzuru değil, soznsuz ve büyük uzlaşmayı ve sona ermeyen yüce hayatın ışıklarını gösteriyorlar.