Ragıp Özcan’ın yedinci şiir kitabı. Bu son şiirlerinin de öncekiler gibi açık, anlaşılır verimler olduğu görülür. Üstü örtülü, kapalı şiire hiç yanaşmaz Özcan. Anlatım dili yalın, yumuşak ve süsten uzaktır. Dizelerdeki sözcük sayısıikiyi üçü pek geçmez. Ragıp Özcan Yozgat’ın Bozok yaylası’ndaki Bahadın köyüne davet ediyor okuyanı. Siirler değişik zaman dilimlerinde yazılmış olsalar da, aslında tek bir şiirin halkalarını oluşturuyor.Buna Bozkır’ın veya Bahadın’ın Destanı da denebilir. Belirli bir coğrafi bölgede yaşayan insanların yaşam biçimleri, doğaile ilişkileri gösterilmek istenir. Çayır, Çimen, koyun kuzu, mavi gökyüzü, türküler pastoral duyumsatmalar çağrıştırılır. Amadaha çokta yoksulluk işlenir. Ragıp Özcan, Bahadına Özlem şiirlerinde Bahadın Özlemini yinelerken akraba ve köylülerinin kendisini unutmamalarını açıkça belli eder. Orada anılmasını ister. Özcan’ın Bütün şiirleri bu tema üzerine kurulmuştur.