O ses hayır o kadar da güçsüz değilsin diye isyan ediyor. Korkuya kapılıyorum karanlık, sessizlik, yalnızlık ve güçsüzlük… Karanlıkta etrafıma bakınıyorum ve tutunacak bir şeyler arıyorum. Böyle zamanlarda sadece kendi desteğime güveniyorum. İki kolumla sıkıca sarılıyorum omuzlarıma...Boşluktayım. Gecenin sessizliğinde, gecenin yalnızlığında, gecenin karanlığında bir başka dünyadayım. Defalarca kontrol ettiğim kilitli kapılarının, sıkıca çektiğim perdelerinin duvarları arasına kendimi hapsettiğim evimde değil de sanki bir başka yerdeyim… Bana uzak, bana yabancı bir dünya. Dışarıda insanlar var sevişen, ağlayan, eğlenen, dövüşen… Ya ben neredeyim?