2. BASKISINI YAPAN MEVSİM'İN YAZARI
ZEYNEP IŞIKLAR'DAN

AZRA VE GÖRKEM
BİRBİRLERİNDEN UZAK DURMAYA ÇALIŞTIKÇA İÇİNE DÜŞECEKLERİ YANGINI KÖRÜKLEDİKLERİNİN FARKINDA DEĞİLLERDİ...

Soğuktu.
Teni kadar soğuktu bakışları. Ardındakileri gizleyen, kendine dair en ufak bir iz taşımayan koyu kahve gözler... Vurulmuştum.
Kendi iyiliğim için ondan uzak durmamı istemişti. Ardından beni öperken tüm benliğimi ele geçirdiğini fark edememiş miydi?
Ona bağlanmış, kendimi dudaklarının tadında, teninin soğuğunda kaybetmiştim.
Gözlerinin kenarlarına işlemiş gölgelerini yok etmek istemiştim. Sustukça taşlaşan kalbini eritmek...
Oysa derin sessizliği değil miydi beni ona çeken?
?Yok, Azra. Anlatacak bir şeyim yok. Gördüğün kadarım işte.
Değildi.