Özgür kuş,
Kanatlarını takıp uçacaktın erkenden
Gülecek, şarkılar söyleyecek ve gidecektin
Mavilerin hep berrak ve ışıltılı kalacak sandın.
Öyle olurdu bir yüreğe ateş düşmedikçe.
Çekildikçe çekildin içine gizden bir ormanın
Yol aldın uzun uzun
Düşüncelerinin kuytularında
Yolculuğun derinliğine kapıldın.
Sonraları bir alev düştü içine
Savunmasız biçare kaldın.
Oysa gülecek, güldürecek, sonra gidecektin...
Demir attın suya,
Başka iklimlerde çiçek açamayacağını kavradın.
Ormanın renklerine kaptırdın gittin kendini
Ahir zamanda çırılçıplak kaldı sol yanın,
İrkildin, düşündün, düşledin
Korktun, sevdin, özledin
Çocuk misali güven veren bir elin seyrine daldın.
Özgür kuş,
Özgürlük neymiş, sonunda anladın...