Bu çalışma, benlik kavramının Bediüzzaman Said Nursî’nin düşüncelerinin anlaşılmasında temel kavramlardan biri olduğunu ispat etmeye çalışıyor. Benliğe somut bir gerçeklik atfetmeyen Bediüzzaman, benliğin kolektif tezahürünün milliyette gerçekleştiğini belirtir ve benzer analojileri milliyet ile ilgili görüşlerine de yansıtır. Buna göre, kişi kendi benliğinden hareketle yaratıcının isim ve sıfatlarını kabiliyeti ölçüsünde anlayabildiği gibi, millî benliklerin çeşitli farklılıklarından hareketle de yaratıcının belirli isim ve sıfatlarını kavrayabilir. Bediüzzaman, ayrıca felsefenin hedef olarak belirlediği Tanrı’ya benzeme düşüncesini Yunan filozofları Platon ve Aristoteles ile İslam filozofları Fârâbî ve İbn Sînâ üzerinden eleştirir. Buna mukabil, insanın aklının yanı sıra benliğindeki tüm yetileriyle “Allah’ın ahlakı ile ahlaklanmasını” gaye olarak belirler.