Ölümün soğukluğu beni alıp götürdü! Peki neden? İran'dan sürgün edilmeden gün doğumunu

izlerdim, güneş doğar ben haykırırdım. Ülkemi bu kadar severken ülkem beni neden vurdu? Ellerim

pas tutmuş, yüreğim yas! Ama elimi kalbime götürdüğümde nefesim kesiliyordu. Kırmızı Nehir'deydi

benim sevdam. Öleceğimi anladığımda ona Gün Batımı Mektubumu yazmıştım, diğer ismiyle Ölüm

Mektubu... Yazdığım zaman karşımda duran iki ölüm meleği vardı! Birisinin dişleri çürümüş gözleri

paslanmış ve kafasında binlerce kurtçuk görünüyordu. Diğeri ise bembeyaz bir gelinlikle karşımda

duruyordu. O sırada göklerden bir ses geldi! Söyle bana ey BEHNAZ hangisi ağır basıyor? Gözlerimi

alamadığım ölüm meleği dişleri çürük olan, gözleri paslanan ve kafasında kurtçuklar olandı. Ve ben

seçimimi yaptım, tekrar sordu bana, Ölmek üzere olan ölüm meleğini mi seçeceksin diye? Benim

cevabım Evet oldu! Ölüm meleğini seçtiğim an gökler ağlamaya başladı ve bir anda yüksek bir çığlık

geldi! Uyan BEHNAZ sen yeniden doğdun ve ölümün adı değişti! Uyandığımda Türkiye'de Kırmızı

Nehir'deki büyük ağacın oradaydım... Selam olsun leş yiyenler! Ben yaşıyorum! Ölmedim! Sevdiğimin

yanındayım Kırmızı Nehir'de!