"Hostesin gösterdiği pencere önündeki yerine oturduğu an korkuya kapıldı. Bu, içi kadife kaplı hoş kutunun içinde saatlerce kalacaktı demek. Çevresine bakındı, yolcular birer ikişer yerleşiyor. Henüz yanına oturan yok. Yeniden cama çevirdi başını. Bu yolculuk yeryüzünden çok yükseklerde, boşlukta bir yerde aniden noktalayabilir, upuzun, ama ona kısacık gelen altmış beş yıllık yaşamını. Uçak düşer de hemen can verirse kolay bir ölüm olurdu, ama bir ödül gizliydi gideceği yerde. Bu kez ona ulaşmadan, uzanıp onu almadan, tüm duygularıyla hissetmeden kabullenemeyecekti böyle bir sonu."