Kendime bir sebep arıyorum şimdi. Bir kaç yalan şimdilik. Beni saatlik avutacak bahaneler üretiyorum beynimin en ücra köşelerinde. Ben senin çoklarına sustum biraz da. Çokların benim azlarımın azlığıymış meğerse. Bu yüzdendi çok seviyorum demeyişim. Kızma sevgilim. Sen de göremediklerimi göstermek için kaldırmışsın gözümdeki bu perdeyi. Körebe olan benmişim ve aşk da tek kişilikmiş. Şimdi anladım bunca insanın neden yalnız öldüğünü. Ve katillerin hep salıverilişini.


Burada hiçbir ışık aydınlatmıyor sokakları. Karanlığım işte. İlk virajdan dönüşün aldı şimdi her gece gözümün önündeki yüzünü. Çok sevince hal değiştiriyormuş insan. Daha ilk durakta inmeyi seçişine hayret ediyorum. Biliyorum ki; bensiz bir gecenin içinde, tüm kadehlerini bana kaldırıyorsun ayrılığın. Hadi, bir iyilik yap ve dudaklarındaki kahkahalarda öldür beni.