Birbirimizin acılarına giderek yabancılaştığımız bu dünyada, hiç düşündük mü bostan korkuluğuna ne kadar benzediğimizi?
...

Ekşi sabahlar kokuyor tüm yataklar
Caddelerde bostan korkulukları
Hep kargalar konuyor asfaltlara
Ölümü parçalıyorlar
Lime lime ediyorlar
Gagaları vişneçürüğü kan lekesi
Önce asfalta sürüp keskinleştiriyorlar gagalarını
Ve hep gözlerden başlıyorlar oymaya
Hiç şaşırmıyorum bu işe
Nasıl kararmışsa gökyüzü
Yeryüzü de işte öyle
Sıcak asfalt kokuyor tüm caddeler
Artık kimse kovmuyor kargaları
Herkes kocaman bostan korkuluğu
Herkes ölümünü bekliyor caddelerde