“Soğuktu.
“Özledin mi?” dedim.
“Özlemedim!” dedin.
Saçma. Niye baktın o zaman yeni açmış erik çiçeği gibi?
“Böyle ölmek istemiyorum,” dedin. Demedin. Ben anladım.
“Böyle ölmeni istemiyorum,” dedim. Demedim. Sen anladın...”

“Bazen katil olmak gerekir ölmek için ve avuçlarda ezilmesi gerekir masumiyetin. Biliyorum bunu, uçmak gerekir bazen uzaklara. Yaklaşmak için. Serinlik. Rüzgâr. Esinti tenimde kayarken yüzümde bir ürperti. Boşluk içime girmeliydi ve ben o gün karar verdim: Beklemek yersiz.
Her şey hazır. Ben, kendi avuçlarımda kanlar içinde ve cansız; Öfkeli. Kızgın. İsyankâr ve o sakat güvercin, alacalı. Gerdanı parlak..