Sınırsız, uçsuz bucaksız olmak mümkün mü? Ben Ege ile bunu hissediyorum. İlk defa
bu kadar kendimim birinin yanında. En dipte kalmış arzularım, dile getirmekten korktuğum
hatıralarım, içimdeki tüm karanlığı onunla paylaşabiliyorum. Bazen yorum yapmadan beni
dinliyor. Bazen de öyle şeyler söylüyor ki daha önce hiç bakmadığım açılardan bakıyorum
yaralarıma.
An geliyor söylediklerim ona komik geliyor. Gülüyor. Onu güldürebilmek de beni
mutlu ediyor. O güldüğünde ben de gülüyorum. Kendimi Dünya'nın yörüngesine kapılan Ay
gibi hissediyorum. Gerçekten güldüğünde gülümsemesi gözlerine yansıyor. O
gülümsemede kaybolmak istiyorum.
Daha da önemlisi bana bambaşka bir beni öğretiyor. Bu kadar mutlu oldum mu daha
önce, hiç sanmıyorum. Aynaya her baktığımda gülümsüyorum. Bedenimde bıraktığı her iz
beni mutlu ediyor. Kendimi deli gibi, gerçek gibi, yalan gibi hissediyorum. Kendimi
hissediyorum. Yaşadığımı hissediyorum.