Gölgesine sokulduğun bir ağaç olmak istedim, gölgesinde soluklandığın değil...

Aşk... İstanbul gibidir. Yeri gelir Hazerfan misali Galata'dan uçurur, yeri gelir Nevizade'de içirir. Sonunda da
Bakırköy'de çıldırmazsan kendini şanslı sayabilirsin.
Bazen sıkılırsın her şeyden. Tası tarağı toplayıp gidesin gelir. Uzaklaşmak istersin. Ama bir bakarsın ortada ne tas var ne de tarak. Sevmek sövmek arası arafta kalırsın.
Sevsen ayrı bir dert, sövsen ayrı. Sen ona Allah'ın emri olmak istersin de o sana Peygamber'in kavli olur mu ki?
Hiç yanımda değildi, kaptan.
Öyle köşe bucak kaçıp gitti.
Kimsesizliğim ondandır.