Kemikle ete büründüm
Davut olarak göründüm
Kirli işlerden arındım
Çektim dünya çilesini
I_steyerek ben doğmadım
Doğar doğmaz hep ağladım
I_nsan postuna büründüm
Çektim dünya çilesini
Aşamadım yüce dağlar
Akıp gitti nice çaylar
O mür gibi uzun aylar
Böyle gitti vakit zaman
Yıllar yılı emektarım
Bu dünyada nedir kârım
Bülbül, oldum ahu zarım
Çektim dünya çilesini

Şair der ki: I_nsanoğlu, dört ana unsurun birleşmesinden (ateş, hava, toprak, su) var olmuştur. Hali hazırda evrende var olan insanoğlu, Ana rahminde ete kemiğe bürünmüş görülüp algılanabilen bir suret kazanmıştır. Var olmak insanın kendi isteği ve kontrolü altında değildir. Ancak insanoğlu bir süre sonra yaşayacağı hayata yön verebilecek kudrete sahip olmaktadır. Nasıl yaşamımız için vazgeçilmez ola hava, doğ- duktan sonra ilk nefes alışımızda ciğerlerimizi yakıyor bize acı verip ağlatıyorsa, yaşamın her döneminde acılardan nasibimizi alıyoruz. Bu acılara katlanarak yaşamaya devam ediyoruz. Bizleri ayakta tutan ise yaşama umudu ve yaşama sevinci oluyor.