Birbirine rakip gözlerle bakıyor dergilerimiz. Yan yana
durmaktan çekiniyorlar sanki. Bu aykırı tutuma karşı
birlikteliği
sürdürmemiz
gerektiğini,
dergilerimizin
birbirine kapılarını açık tutmaları gerektiğini doğru bir yol
olarak gördüğümü söylüyorum her fırsatta. Edebiyat
adamlarının birbirine yakın durmalarından daha doğal bir
şey olabilir mi? Ama ne yazık ki kaçınıyor kimi dostlarımız
bu beraberlikten. Aynı karede resim vermek istemiyor
bazı arkadaşlarımız. Oysa birlikteliğimiz çok değerli olmalı.
Hepimiz için önemli ve anlamlı olmalı. Edebiyat
adamlarının birlikteliği dergi okurlarına da yansıyacaktır
mutlaka. Bu beraberliği verdiğimiz ölçüde bir birliktelik
alabiliriz okurlarımızdan.
Kıyamet saati bile olsa, elimizdeki fidanı dikelim,
sulayalım. Ve
Çiçekler hiç solmasın....