‘Bir çocuğu anlamak içi pedagoji ilmi hatmetmek gerekmez. Çocuklar anlatılır. Gerçek yüzlerinde ayakkabı kutusundan bozma maskeler taşımaz çocuklar.’

Birinci sınıftaki ilk öğretmenimi düşündüm. Yanlış oldu örtmenim dediğim için elime cetvelle vuruşunu, yaptığı yanlış toplamalar ı, sol elle yazmama kızmasını, derste bir taraftan örgü örüp bir taraftan sorduğu soruları, ondan kurtulup fitnat örtmenimin sınıfına geçişimi... fitnat örtmenimi...

Anladıklarım söylediklerinden farklıydı.
Anladıklarım söylediklerinden farklıydı.
Anladıklarım söylediklerinden farklıydı.

‘Çocuklar büyüklerin belki de ölmeden bir süre önce anlayabildikleri doğruları bozulmamış bütünlüklerinin bilinçsiz gücüyle bilirler. Çocuk eğilimle, çabayla vs. ile ulaşılan ‘olağanüstü’ sonuçların doğal sahibidir. Her çocuk henüz parçalanmamış, bilgiyle donatılmamış, yaratıcı bir dahidir.’