Bizleri dünyaya getiren de, karakterimizi büyük ölçüde şekillendiren de aileydi. Hayat bilgisi dersinde
öğrenmiştik ya hani, “Aile toplumun en küçük yapı taşıdır,” diye. Bazı aileler taştır sadece ve yanlış
severek yaraladıkları çocuklardan yaralı bir toplum oluştururlar. Onlar kürkçü dükkânı olamamıştır hiçbir
zaman. Hayatın düşe kalka öğrenildiğini bilirler lakin çocuklarına verdikleri silinmeyen, kırmızı bir
kalemdir.
Geldiğiniz noktada bir bakmışsınız, insanlığı seçmeyen dağlara hak vermişsiniz. Tanrı nefsimizdeki
lekelerle indirmiş yeryüzüne, Âdem’le Havva’dan beri… Aldığımız yaralarımızın kısır döngüsünde
ömrümüzü tüketirken çoğumuz, lekelerle yaraların oyuncağı olmuş, mutluluğu ânın içinde değil de adını
gelecek koyduğu kandırmacada aramışız, hep eksiye harcadığımız ömür kredisiyle…
Oysa insan dediğin zamanın nasıl geçtiğini anlamadığı zamanlarda yaşayandır. Geçmişine bir dön de bak