Bu eser, Cumhuriyet Türkiye’sinde, dini hayatın ve dindar insanların ihtiyaç, eğitim ve taleplerinden çok, “yönetici elit”in
hedef ve idealleri çerçevesinde şekillenen din ve din eğitimi politikalarını, bu politikaların Din ve DKAB derslerine ne oranda
ve şekilde yansıdığını, bu derslerde öğrenime konu edilen dini yorumun/anlayışın temel karakteristiğini ve nihayet Temel
Dini Bilgiler dersi örnekleminden hareketle, son on yıldır okutulan seçmeli din derslerinde öğretime konu edilen dini
yorumu/anlayışı; temel felsefesi, referansları ve yönelimleriyle birlikte analiz etmektedir.