“İki genel odağın, ‘iğdiş edilme
korkusu’ ile ‘baba katli’nin dolayında
gelişir Ece Ayhan şiirinde baba-oğul
ilişkisi. ‘Tarihsel zamanın sınırından
başlayarak yasanın sûreti ile
özdeşleşen simgesel işlevin
dayanağını babanın adı’nda görmemiz
gerekir’ [Ecrits, s. 278] — özellikle
‘Devlet ve Tabiat’ta yeralan kimi
imgeler, Jacques Lacan’ın yukarıdaki
yargısını doğrulamak için şiire yerleşmiş gibidirler. Bir karşıtlıklar
zinciri halinde gelişir odakların biribirilerine göre konumları:
‘Ölümü ustaca oyalayan babam öldürülmüş ben satarım’ dizesi
‘Oğlum öldürülmüş ben satarım’a dönüşürken karşıtlığa kesin bir
görünüm kazandırır.”