Canımı yakan adamı neden bu kadar çok sevdiğimi bilmiyorum. Acıyı geceme ortak olarak işleyip adıma derin iz
bırakan adamın planları bizi bu hale getirmişti.
Gecem, gündüzüm ağzımdan akan kan olmuş yüreğime. Akıp giden geçmiş, şuan karşıma çıkıyordu. Günâhım boynuna
Ey Urfa! Çaresizlik kekremsi tat bırakmış damağımda.
Suçu günâhı olmayan bir kadının dünyasına kurulu keskin bir plan çizilmişti alnıma. Ya ben ölecektim ya o. Beni kendi
elleriyle asacaktı, soluğumu kesecekti. Mecburi yapılan evliliğin mecburi birlikteliği sızıyor kulaklarıma.
Merhametsiz bir adamın geçmişi esir aldı beni. Gün geçtikçe büyüdüm, durgunlaştım, daha da dibe battım. Meğer ben
saydığım günlerin değil, geçirdiğim günlerin bedelini yaşıyormuşum. Siyah bir kefen, bir şehir, yürek yangını kor bir
ateş...
'İntikam değil doğan. Yaşayıp da ölememekmiş ahurivân.' Günâhları ben çektim. Sürüne sürüne... Şimdi de sırayı bana
geri verdi demir kalpli adam. Oysa kendinden bir şey bırakmayarak.
Geçmiş kanayan bir yaradır mazide kalan.
Nefes, koca bir yakarıştır sevdadan sızan...
Dila ALTUNCAR