İlk bakışta, Cermen ve Kelt kabilelerinin atalarının inançlarını bırakıp, şimdi bir misyonerin ikna etmesiyle, şimdi de bir şefin emriyle Hıristiyanlığı kabul etmeleri dikkat çekici görünmektedir. Ancak konunun daha derinlemesine incelenmesi, bu din değiştirmenin olağandışı kolaylığını çok daha az şaşırtıcı hale getirir, çünkü eski inançlarının yerine Hıristiyanlığın önde gelen dogmalarını eklemeyi tercih ettiklerini açıkça ortaya koyar. Odin'e ve daha küçük tanrılara tapınmayı bırakıp Mesih'e, Bakire'ye ve azizlere tapınmaya başladılar; ancak ikincisine birincisinin özelliklerinin çoğunu yüklediler, eski dini dogmalarının ve törenlerinin çoğunu korudular ve ilkel Hıristiyanlığı, onun tarafından dönüştürüldükleri kadar dönüştürdüler. Aslında din değiştirme, inançların olduğu kadar isimlerin de değişmesiydi. Hıristiyanlık ahlakı bu barbarlık yığınını yavaş yavaş mayalamış olsa da, yeni inancın teolojisi eskisiyle o kadar iç içe geçmiştir ki, bugün bile onları birbirinden ayırmak kolay değildir.