...Kapı açıldı. Katyuşa içeri girdi;
Beni Maria Pavlovna gönderdi.
Evet, konuşmamız gerek, Otur. Vladimir Simonson bana bir şeyler anlattı.
Katyuşa ellerini kavuşturarak oturmuştu. Simonson'un ismi geçince, farkettirmemeye çalışsa da yüzü kızarmıştı.

Ne anlattı size?
Katyuşya'nın yüzü acıyla buruştu. Bir şey söylemedi ama gözlerini yere indirdi.
Benim razı olmamı istiyor; veya tavsiyemi... Ona bunun sadece sana bağlı olduğunu söyledim. Kararı senin vereceğini...
Bu ne demek oluyor böyle? Niçin? diye haykırdı. Katyuşa kekeliyordu. Nehlyudov'u her zaman etkileyen şehla gözleriyle ona baktı.

Birkaç saniye konuşmadan bakıştılar. Bu bakışlar çok şey söylemişiti her ikisi de.
Nehlyudov yine:

Kararı sen vereceksin! dedi.
Nasıl evli bir kadın olurum ben? Bir mahkum! Neden Vladimir Simonson'un hayatını da mahvedeyim? Kaşlarını çatmıştı.
Evet, ama hüküm değişirse...
Ah! Bırakın beni! Söyleyecek bir şey kalmadı artık.

Ayağa kalktı, odadan çıktı.