Virginia Woolf, Kendine Ait Bir Oda isimli kitabında kadınlara demiş ki: ...Para kazanın, kendinize ait ayrı bir oda ve boş zaman yaratın. Ve yazın, erkekler ne der diye düşünmeden yazın!.. Ben cinsiyetler ne der?, diye düşünmeden sadece yazmak istedim. Ama önce ve hep para kazanmak gerekti, boş zaman bulmak zordu. Ne zaman ki, çocuklar boy attı, her şey çorap söküğü gibi aktı gitti. Odam da oldu, boş zamanlarım da. Yazmak yaşamım oldu. Ne mi var bu kitabın içinde? Hepimize dokunan anların sadece benim dilimden yazılmış halleri var.
Dün var, bugün var, yarın var...
Mizah var, hüzün var...
Çocukluk var, ergenlik var, olgunluk var...
Doğum var, yaşam var, ölüm var...
Keşke var, iyi ki var...

Bu kitabın size Evet, evet bunu ben de yaşadım/hissettim/hissettirildim... dedirtmesini istiyorum. Okuduğunuz her anda benimle sohbet eder gibi okumanızı diliyorum.
-Müge Sandıkçıoğlu-

Okuduklarımda en çok ortaya koyduğun samimiyet ilgimi çekti. Okurla sohbet etmeyi tercih eden bir havan var. Bu duruş da başlangıç için bence çok doğru. ...Yazmak, yılmadan yazmak gerekiyor. Ben umutluyum, hem de çok umutlu.
-Mario Levi-