Mutlu sonla biten masallar,
Bir öpücükle bağlanan yaşamlar,
Hep eksik anlatılmış bize...
Prens prensesi öptükten sonra anlatıcının arazi olması,
Boşuna değilmiş meğerse!

Bir kere o prens hayatınıza öyle tek başına girmeyecek,
Önden travmalarını, arkadan akrabalarını sürükleyecek,
Ukala kız kardeş, sümüklü yeğenler, illet arkadaşlar,
Hep beraber bodoslama dalacaklar hikâyenize.

İsyan edip kaçmak isteseniz de
Hep o kalp sızısı dur diyecek size,
Şüphe bile etmeyeceksiniz kendinizi ezip geçmekte.

Peki, karşınızdaki aşk buna değer mi sizce?