Jung ilk kez 1912 yılında yayımladığı Libidonun Sembolleri ve
Dönüşümleri'yle, Freud'un psikanalitik ekolünden kopuşunu ilan etti.
Kitap, çok geçmeden onun en bilinen ve en etkili çalışması haline geldi.
Teorisinin gelişiminde, geçiş halindeki bir durumu temsil ettiği için, uzun
yıllar boyunca eserini yeniden düzenlemek isteyen Jung, bu isteğini
ancak 1952 yılında gerçekleştirebildi.
Jung'un kendi sözleriyle Dönüşüm Sembolleri, "şizofreninin prodromal
evrelerinin pratik bir anlayışı üzerine genişletilmiş yeni bir yorumdur.
Vakanın belirtileri, sembolik paraleller labirentinde, yani örnek teşkil
eden durumun anlamını saptamak istiyorsak mutlaka gerekli olan
ayrıntılar arasında, bize yol göstermek için Ariadne ipini oluşturur."
Jung, bu paralelliklerin izlenmesinde disiplinlerarası bir yol çizerek
dinden, mitolojiden, etnolojiden, sanattan ve psikiyatriden yararlanır.
Batıdan ve Doğudan birçok eseri ele alır. İmge, sembol ve mit arasındaki
ilişkileri saptar; rüyalar, masallar, efsaneler ve fantezi görüntülerinin
arketiplere dayanan nedenlerini açıklayıp yorumlar.