Dünya, iyi anlatılan öykülerin hatırına dönüyor ve bir sinek, bir kalp ağrısı ve gizli buluşmaların mekânı bir orman kulübesi, olayların temelinde yatıyordu. Kafası karışık karakterlerin, sonsuzluk iddiasıyla çıktıkları yolda kendilerini tekrarladıklarını gören her okurun mazrufu elden bırakmasına şaşırarak; üstelik şaşkınlıkların veya dırgatılan gerçeklerin aynısını yaparak...
Öykü, gözleri, kulakları ve sesi olduğu karakterlerin derin çukurlarına gömülü kalıyordu.
Kimsenin başka bir gerçekliğe adım atmasına izin vermeyen çılgın yazarın kalemin de sessiz çığlıklar atıyordu öykü kişileri...
İlk öykükitabıDördüncüKattakiLunaparkileokurunkarşısınaçıkanErdemİçel; gerçekliğekattığıolağanüstüatmosfer, nesnelervezamanarasındakiilişkileriyorumlayıştarzıveanlatımındakiderinlikle, okurunuşaşırtmayıveokumazevkineyenibirbasamakeklemeyihedefliyor.