` `Buyurun, buyurun! İçeri buyurun!`
Çekinerek girdim içeri. Durumu açıklamak istiyor,bunu becermiyordum. Zaten karşımdaki adam da buna pek fırsat vermiyordu.
`Şöyle Buyurun! Nasılsınız bakalım? Hoş geldiniz!`
O da birini bekliyordu anlaşılan. Beni böyle içtenlikle karşılamasının başka bir anlamı olamazdı. Ama ben değilim beklediği. `Garip bir rastlantı` diye düşündüm; `ben birini arıyorum, bir başkası açıyor kapıyı; o birini bekliyor, karşısına hep ben çıkıyorum.` Rastlantı garip de olsa, karşılamak istenenle, karşılaşılan kimseler ayrı ayrı kişiler de olsalar keyif verci bir şeydi bu. Bana öyle geliyordu daha doğrusu. Bir bakıma ikimizin de eli başa çıkmamıştı. Bu düşünceyle rahatladım azıcık.``