Hissiz duvarların arasında ve yalnızlığımızın esaretinde düşlediğimiz dünyalar, ne yapsak güzel olmuyor. Cüzdansız girdiğimız dükkanlardan nasıl birşey alamıyorsak, yüreğimizi koymadan konuştuğumuz insanlardan da hiçbir şey hissedemiyoruz aynı zamanda. Ruhumuzu sağır eden bu bencil çağın uğultusundan kurtularak, aslında herkesin bilipte unutmuş olduğu bir lisanda ruhlarımızın feryatlarını duyurmaya; anlayışsızlıkların kasvetinden saklanan duygularımızı gün yüzüne çıkararak, yüreklerimizi satırlarda kavuşturmaya ne dersin duygudaşım?