Stephen King şöyle diyor:
"Kızım on üç yaşına gelinceye kadar ben de on üç roman yazıp bitirmiştim, ama hiçbirini okumuş değildi. Beni çok sevdiğini her fırsatta ifade etmesine karşın, yarattığım vampirler, hortlaklara, garip yaratıklara ilgi gösterdiği yoktu.
Bir gece çalışma odama kapandım, başlangıçta "PEÇETELER" adını vermeyi tasarladığım bu kitabı yazmaya koyuldum. Taslak bittiği zaman, kızım Naomi aynı hevessiz tutumuyla eline aldı. Ama okudukça kitap onu kendine esir etti. Derken bir gün yanıma gelip beni kucakladı, "bu kitabın bir tek kusuru var," dedi. "Bitmesini hiç istemiyordum, oysa bitiverdi."
İşte bir yazarın duymayı en çok istediği söz budur, sevgili dostlarım.
O gün kızıma büyük bir saygı duydum. Artık ona hep elimden gelenin en iyisini vermeye çalışıyorum. Konuşurken onu çocuk yerine koymaya da kalkışıyorum. Bundan böyle kitaplarımı kendim için yazdığım kadar, onun için de yazıyorum.